Memory almost full

Ég er að hlusta á nýja diskinn með Paul McCartney, Memory almost full, sem kom út hér vestra í dag (og er seldur á Starbucks). Ég er bara búin að heyra fyrstu fimm lögin þannig að ég er ekki farin að mynda mér skoðun ennþá, en platan lofar góðu. Hún minnir töluvert á Flaming Pie (sem mér fannst stórkostleg plata) og Chaos and creation in the backyard. Platan er afturlit til fortíðar, til bernskuáranna og það er því vel við hæfi að Paul leitar í gamlan tónlistararf. Það  má heyra Bítlahljóð þarna en kannski enn frekar hljóm frá fyrstu árum sólóferils Pauls, svo sem frá Venus and Mars (sem er önnur stórkostleg plata).

Ég á eftir að hlusta á plötuna nokkrum sinnum áður en ég mynda mér almennilega skoðun. 

Athugasemdir

[Júlíus Valsson, 6.6.2007 kl. 12:00]

Það er ávallt viðburður þegar nýtt efni kemur fram með Bítlunum. Hins vegar finnst mér Paul aldrei hafa náð sér almennilega á strik eftir að hljómsveitin hætti nema e.t.v. á fyrstu sólóplötunni hans, sem var ágæt. Hún hét víst bara "McCartney". Þar lék hann sjálfur á öll hljóðfærin. Mér fannst Wings ævintýrið hrein hörmung. Það verður gaman að heyra þessa nýju plötu. Síðasta platan hans var fremur leiðinleg þótt hún hafi verið valin plata ársins 2005. Hún hét Chaos and Creation in the Backyard.

Sem betur fer er smekkur manna þó misjafn.  

[Brattur, 6.6.2007 kl. 14:23]

McCartney hefur alltaf verið minn maður. Kannski ekki allt jafngott sem frá honum hefur komið eftir Bítlana, en oft mjög góður. Wings plöturnar margar fínar. Nefni bara "Band on the run". Paul er náttúrulega risi í tónlistarsögunni og hefur alltaf haft mikinn metnað í því sem hann sendir frá sér.Það var hann sem dreif Bítlana áfram síðustu árin og Sgt. Pepper's mjög gott dæmi um framsækni og þróun í sköpun. Sá McCartney einu sinni á tónleikum fyrir mörgum árum í London. Það var bara eitt af því sem maður "varð" að upplifa og hann brást ekki. Stanslaus keyrsla á prógramminu og hvergi hik á einu né neinu.