Elvis Perkins - frábær tónlistarmaður

Tónlistarhátíðir eru góður vettvangur til þess að kynnast nýrri tónlist og nýjum tónlistarmönnum. Þó maður uppgötvi ekki nema einn tónlistarmann á hverri hátíð þá er það vel þess virði.

2006 eyddi ég einum tólf dögum á Bluesfest í Ottawa. Þetta er næst stærsta blúshátíð í Norður Ameríku en einnig er töluverð áhersla lögð á popp og rokk. 2006 voru helstu stjörnurnar Mobile, Nelly Furtado, Metric, Sam Roberts, Gloria Gaynor, Blue Rodeo, Live, Etta James, Rihanna, Wilco, Great Big Sea, Bonnie Raitt, Michael Franti & Spearheads, The New Pornographers, Sister Sledge og KC's Boogie Blast sem er í raun KC and the Sunshine band ásamt nokkrum öðrum föllnum stjörnum. Þarna sá ég líka í fyrsta sinn Feist sem þá var orðin þekkt í Kanada en ekki enn orðin að stórstjörnu.

En það sem mér fannst í raun frábærast á þessum tónleikum var að uppgötva tónlist sem ég hafði ekki heyrt áður. Fyrstur þar á lista var Eric Lindell sem vann hjarta minn við fyrstu tóna. Ég hef áður skrifað um hann á þessum síðum svo í staðinn langar mig að tala um hinn tónlistarmanninn sem ég uppgötvaði þetta sumar í Ottawa - Elvis Perkins.

Elvis Perkins er sonur Anthony Perkins, sem frægastur var fyrir leik sinn sem Norman Bates í Hitchcock myndinni Psycho. Móðir hans, ljósmyndarinn Berry Berenson lést í árásinni 11. september 2001.

Tónlistin sem Perkins spilar er nokkurs konar þjóðlagarokkog honum hefur verið líkt við Leonard Cohen, Buddy Hully og The Band.

Þegar ég sá Perkins spila sumarið 2006 var hann ekki enn búinn að gefa út plötu og þótt ég hafi reynt mikið að finna eitthvað með honum á netinu þá gekk það ekkert. Að lokum gafst ég upp.

En um daginn var ég að skoða dagskrána fyrir Bumpershoot hátíðina í Seattle og þá sá ég nafn Perkins á lista yfir þá sem munu leika. Og nú er staða hans allt önnur. Hann er búinn að gefa út tvær plötur, Ash Wednesday 2007 og Elvis Perkins in Dearland 2009. Þó nokkur vídeó eru á YouTube. Ég set inn tvö, Chains Chains Chains og Shampoo af nýju plötunni.

Og já, Elvis heitir í höfuðið á Presley heitnum. Faðir hans var mikill aðdáandi. 

Athugasemdir

[Kristín M. Jóhannsdóttir, 9.7.2009 kl. 05:53]

Þú gerir þá betur en ég því ég á enga plötu með þessum köppum. Leita alltaf af þeim reglulega í plötubúðum en án árangurs. Verð líklega að láta mig hafa það að panta í gegnum netið.

Bendi annars áhugasömum á að Give it time með Lindell er  í spilaranum hér til hliðar og er búið að vera þar lengi. 

[Magnús Geir Guðmundsson, 9.7.2009 kl. 18:27]

Mjög áhugaverður þessi strákur Kristín,en læt ykkur Eyjólfi um að kryfja nöfnin hans haha!En ekki að spyrja af honum Eyjólfi, ekki margt sem hann "þefar" ekki uppi og er varið í!

Bestu þakkir fyrir Kristín, mjög melódískur og mér kæmi nú ekki á óvart þótt hann myndi sjálfur nefna til dæmis Dylan sem áhrifavald.Annars heyrir maður alltaf enduróm víða í tónlist sem þessari og ekki svo auðvelt að benda á einhvern einn eða mjög ákveðin sem viðkomandi minnir á.Suðurríkjarokk gæti alveg eins verið áhrifavaldur hjá honum í nýrra laginu, nú eða Knockin' On Heavens Door Með Dylan þess vegna?Hægt að velta vöngum endalust ef maður vill, en auðveldast bara að pæla þó minnst og njóta !