Um enska tungu

The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility. As part of the negotiations, the British Government conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5- year phase-in plan that would become known as 'Euro-English'. In the first year, 's' will replace the soft 'c'. Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy. The hard 'c' will be dropped in favour of 'k'. This should klear up konfusion, and keyboards kan have one less letter. There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome 'ph' will be replaced with 'f'. This will make words like fotograf 20% shorter. In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where! more komplikated changes are possible. Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling. Also, al wil agre that the horibl mes of the silent 'e' in the languag is disgrasful and it should go away. By the 4th yer people wil be reseptiv to steps such as replasing 'th' with 'z' and 'w' with 'v'. During ze fifz yer, ze unesesary 'o' kan be dropd from vords kontaining 'ou' and after ziz fifz yer, ve vil hav a reil sensi bl riten styl. Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kum tru. Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze forst plas. If zis mad you smil, pleas pas on to oza pepl.

200 dagar í Vetrarólympíuleikana

Í dag eru 200 dagar þar til Vetrarólympíuleikarnir hefjast í Vancouver. Af því tilefni sýni ég ykkur þetta vídeó sem er alveg dásamlegt og sem við sýnum öllum okkar sjálfboðaliðum til að kveikja neistann. Mér finnst alltaf jafnskemmtilegt að sjá hliðstæðurnar sem þeir sýna á milli íþrótta og daglegs lífs að öðru leyti.

Annars er uppáhaldsatriðið mitt alltaf maðurinn á skautunum í sólsetrinu í lok myndbandsins. Kvikmyndatökumenn náðu því atriði af algjörri tilviljun. Þeir voru að taka landslagsmyndir og þessi manneskja var þarna einfaldlega að skauta.

Hot hot heat

Þegar ég fór í vinnuna í morgun var hitinn kominn upp í 23 en þegar rakastig er tekið með í reikninginn (73%) samsvarar það 29 gráðu hita. Eftir hádegið á hitinn að stíga í 30 gráður og á morgun í 32 gráður.

Ég veit að Rut vinkonu minni á Ítalíu finnst varla mikið til þess koma, og þegar ég bjó í Winnipeg var ég vön slíkum tölum, en hér í Vancouver er sjaldan svona heitt. Sem betur fer er lofkælingin á skrifstofunni þokkaleg.

Annars minnir mig að hljómsveitin Hot hot heat sé frá Vancouver svo einhvern tímann hefur verið svona hlýtt. Nema nafnið hafi komið til vegna óskhyggju.

Fór annars í dásamlega fjallgöngu um helgina og ætla að reyna að sýna ykkur myndir þaðan fljótlega. Þarf líka að skrifa um tvenna tónleika sem ég sá nýlega, Green day og Death Cab for Cutie.

Íslenska hungangsvikan - Monty Python

Þau eru mörg frábær atriðin með Monty Python hópnum heitinum og þá koma helst til greina atriði eins og 'Ministry of silly walks', 'The Argument Clinic', The Cheese Shop', 'The Parrot Skit' o.s.frv. En ég hafði aldrei séð eða heyrt um atriðið um íslensku hunangsvikuna fyrr en ég flutti til Kanada og Tim, minn fyrrverandi, sagði mér frá því. Að sjálfsögðu er þetta atriði á YouTube eins og svo til allt annað. Svo ég ákvað að setja það hér inn ef ske kynni að eitthvert ykkar hefði aldrei séð atriðið.

Fótboltaáhugamenn - vantar hjálp frá ykkur

Við erum með pott í vinnunni um það hvernig enski boltinn fer næsta vetur. Ég hef svo lítið getað fylgst með þeim enska undanfarin ár af því að sjónvarpið hér sýnir ekki mikið úr boltanum svo ég er orðin býsna ryðguð í þessum málum. 'Eg þigg því uppástungur frá ykkur.

Liðið er svo skipað:

• 2 markverðir
• 5 varnarmenn
• 5 miðvallarmenn
• 3 framherjar

 

Einn af þessum fimmtán er svo fyrirliðinn. Helst sá besti því fyrirliði fær tvöföld stig á við aðra.

Einungis má nota þrjá menn úr hverju liði í enska.

Hvernig ætti ég að skipa liðið mitt?

Mér dettur í hug menn eins og:

• Steven Gerrard
• Fernando Torrest
• Frank Lampard
• Cesc Fabregas
• Emmanuel Adebayor (??? he seems to be slipping, doesn't he?)
• Didier Drogba
• Gael Clichy
• Wayne ROoney
• Rio Ferdinand
• ???

Önnur fremur óþekkt en frábær hljómsveit - The Weakerthans

Ég heyrði fyrst minnst á The Weakerthans fyrir einum átta eða níu árum í sambandi við John Kristjan Samson sem David Arnason, Vestur-Íslendingur og enskuprófessor, sagði að væri mesta efni í ljóðskáld sem hann hefði nokkurn tímann kynnst. Og David hefur kynnst mörgum verðandi ljóðskáldum og rithöfundum. David sagði mér að John væri í pönkhljómsveit en hann hefur örugglega verið að vísa til hljómsveitarinnar Propagandhi sem John spilaði með áður en hann stofnaði The Weakerthans því ég myndi ekki kalla tónlist Weakerthans pönk þótt vissulega sé nokkur hráleiki yfir henni.

Ég þekkti þá hvorki John né The Weakerthans, en ég þekkti Samson fjölskylduna. Pabbi Johns, Vestur-Íslendingurinn Tim Samson bauð mér á minn fyrsta hokkíleik. Það var með Manitoba Moose og ég skemmti mér konunglega.

John sjálfan hitti ég svo þegar hann kom og spilaði fyrir okkur á afmæli Íslenskudeildar Manitobaháskóla. Hann var frábær og ég fór og keypti mína fyrstu Weakerthans plötu. Það var smáskífan með Watermark sem ég set inn hér. 

Platan Reconstruction site kom Weakerthans virkilega á kortið hjá kanadískum tónlistaráhugamönnum. Hún var tilfefnd til Juno verðlauna og gagnrýnendur lofuðu plötuna í hástert. John var sagður besti textahöfundur nútímatónlistar. Hér er lagið Our retired explorer.

Lagið Psalms for the Elks' Lodge Last Call fékk svo tilnefningu sem besta kanadíska tónlistarmyndbandið. En það er texti lagsins sem er sterkastur. Náungarnir með rauðu hattana eru Shriners, sem ég held að sé annað hvort angi af frímúrarareglunni eða svipaður söfnuður. Ef ég man rétt er pabbi Johns félagi.

Eitt af uppáhaldslögunum mínum er alltaf lagið One great city þar sem John syngur um ástar/hatur samband sitt við Winnipeg. Ég heyrði það fyrst þegar hann söng fyrir okkur í íslenskudeildinni og margir urðu sjokkeraðir þegar hann söng: I hate Winnipeg. Hann hefur síðar útskýrt þetta týpíska samband sem fólk í Winnipeg hefur við borgina - það hatar hana og elskar á sama tíma. Ég þekki marga frá Winnipeg og það er nokkuð til í þessu.

Myndbandið sem ég set inn er heimagert af aðdáanda hljómsveitarinnar. Það hjálpar að hafa textann fyrir framan sig.

Næst koma svo tvö myndbönd (eða lög, engin almennileg myndbönd til) sem saman segja söguna af kettinum Virtue. Í fyrra laginu, A plea from a cat named Virtue, af plötunni Reconstruction site, kvartar kötturinn yfir þunglyndi eigandans og m.a. stingur upp á partýi - býðst til að bjóðast gula kettinum á sama stigagangi. Í seinna laginu, Virtue the cat explains her departure, sem kom út á plötunni Reunion tour, Virtue hefur gefist upp og yfirgefið eigandann.

Frábær hljómsveit. Og John Samson er frábær tónlistarmaður sem ætti að vera þekktari á Íslandi enda einn fjórði af honum íslenskur!

Elvis Perkins - frábær tónlistarmaður

Tónlistarhátíðir eru góður vettvangur til þess að kynnast nýrri tónlist og nýjum tónlistarmönnum. Þó maður uppgötvi ekki nema einn tónlistarmann á hverri hátíð þá er það vel þess virði.

2006 eyddi ég einum tólf dögum á Bluesfest í Ottawa. Þetta er næst stærsta blúshátíð í Norður Ameríku en einnig er töluverð áhersla lögð á popp og rokk. 2006 voru helstu stjörnurnar Mobile, Nelly Furtado, Metric, Sam Roberts, Gloria Gaynor, Blue Rodeo, Live, Etta James, Rihanna, Wilco, Great Big Sea, Bonnie Raitt, Michael Franti & Spearheads, The New Pornographers, Sister Sledge og KC's Boogie Blast sem er í raun KC and the Sunshine band ásamt nokkrum öðrum föllnum stjörnum. Þarna sá ég líka í fyrsta sinn Feist sem þá var orðin þekkt í Kanada en ekki enn orðin að stórstjörnu.

En það sem mér fannst í raun frábærast á þessum tónleikum var að uppgötva tónlist sem ég hafði ekki heyrt áður. Fyrstur þar á lista var Eric Lindell sem vann hjarta minn við fyrstu tóna. Ég hef áður skrifað um hann á þessum síðum svo í staðinn langar mig að tala um hinn tónlistarmanninn sem ég uppgötvaði þetta sumar í Ottawa - Elvis Perkins.

Elvis Perkins er sonur Anthony Perkins, sem frægastur var fyrir leik sinn sem Norman Bates í Hitchcock myndinni Psycho. Móðir hans, ljósmyndarinn Berry Berenson lést í árásinni 11. september 2001.

Tónlistin sem Perkins spilar er nokkurs konar þjóðlagarokkog honum hefur verið líkt við Leonard Cohen, Buddy Hully og The Band.

Þegar ég sá Perkins spila sumarið 2006 var hann ekki enn búinn að gefa út plötu og þótt ég hafi reynt mikið að finna eitthvað með honum á netinu þá gekk það ekkert. Að lokum gafst ég upp.

En um daginn var ég að skoða dagskrána fyrir Bumpershoot hátíðina í Seattle og þá sá ég nafn Perkins á lista yfir þá sem munu leika. Og nú er staða hans allt önnur. Hann er búinn að gefa út tvær plötur, Ash Wednesday 2007 og Elvis Perkins in Dearland 2009. Þó nokkur vídeó eru á YouTube. Ég set inn tvö, Chains Chains Chains og Shampoo af nýju plötunni.

Og já, Elvis heitir í höfuðið á Presley heitnum. Faðir hans var mikill aðdáandi. 

Flottar auglýsingar

Uppáhaldsauglýsingin mín þessa dagana kemur frá Heineken. Alveg mögnuð.

 

Og svo er það þessi hérna sem vildi fá eins ísskáp.

 

Dásamlegur sumardagur í Vancouver

Á dögum eins og þeim í dag velti ég því fyrir mér hvernig ég get nokkurn tímann flutt frá Vancouver. Þessi borg hefur nokkurn veginn upp á allt að bjóða sem mann vantar. Veður er milt hvort sem er sumar eða vetur, menningin er margvísleg, fjöldi góðra veitingastaða, skemmtistaða, leikhúsa, alltaf spennandi tónleikar í boði. Og útivistarlífið er frábært. Vegna þess að borgin liggur við Kyrrahafið er sjórinn þokkalega hlýr og baðstrandir eru nokkurra kílómetra langar. Hér eru nóg tækifæri til að sigla, róa kajak, eða þjóta um spíttbát. Þá eru fjöllin rétt fyrir ofan borgina og fjöldi spennandi göngustíga sem hægt er að velja um. Á veturna er stutt á skíðasvæðin í Norður Vancouver og ef maður er til í að keyra í nokkra klukkutíma er hægt að velja úr einum fimm öðrum skíðasvæðum. Og ef maður vill ekki fara á skíði þá er spennandi að labba í gegnum skóginn í fjöllunum á gönguskíðum eða snjóþrúgum.

Í dag var frídagur hjá mér. Ég dólaði mér í morgun og fór svo niður á strönd. Það tók mig rúmar tíu mínútur að labba niður á Locarno ströndina og þar flatmagaði ég í fjóra klukkutíma. Baðaði mig í sólinni, las smásögur um Kurt Wallender og synti meira að segja í sjónum. Sjávarhiti var 16 gráður sem er þokkalegur lofthiti á sumardegi á Íslandi (þó mér skiljist að sé verulega heitara þessa dagana). 

Um hálf fimm fór ég heim því ég vildi ekki brenna. Svo ég labbaði upp brekkuna, eldaði mér mousaka sem ég borðaði með bestu list. Keyrði svo niður í Stanley garð og skautaði sjávarvegginn svokallaða (the Seawall). Það tók tæpan klukkutíma og var alveg dásamlegt. Sólin var að setjast og mikið líf og fjör á ströndunum enda föstudagskvöld. Svona daga upplifir maður ekki alls staðar.

Á vit ævintýra

 

Í gær keypti ég mér flugmiða og pantaði hótel. ÉG ER Á LEIÐ TIL HONOLULU!!!!!! Ekki reyndar fyrr en í október en ég get farið að láta mig hlakka til. Ég hefði reyndar fremur kosið að fara til Maui en vinkonur mínar sem ég ætla með voru búnar að kaupa miða til Honolulu, Waikiki, svo þangað er förinn heitið. Við verðum sex stelpurnar: Ég, Akemi, Emma, Elli og tvær vinkonur Elli. Allar komnar hátt á fertugsaldurinn, allar einhleypar. Við megum eiga von á stuði.

Mig langar að

• kafa eða snorkla
• fara út á kajak eða kanú
• prófa brimbretti
• fara út að hlaupa á hverjum morgni
• eyða tíma á markaðnum
• ganga á Demantshaus
• verða brún
• sjá meira af eyjunni en bara Honolulu
• borða helling af ávöxtum
• njóta lífsins

Fleiri hugmyndir? Einhver?