Spurning til Moggamanna (eða hvers þess sem veit svarið)

Er hægt að slökkva á ruslpóstsvörninni í skilaboðakerfinu? Reiknisdæmi á íslensku gerir útlendingum það ekki auðvelt að gera athugasemd. 

Fór annars á uppskurð með Baldri Brjánssyni í kvöld. Voða gaman. Skrifa um það á morgun. Of syfjuð núna.  

Mats Sundin to Vancouver Canucks

I´m sooooooooooo happy that Mats Sundin has decided to join the Vancouver Canucks. I´ve loved this guy since I started following hockey and talked about him signing with Vancouver long before Gillis made the offer. Now it's clear that he's coming to us and I look so forward to going to my first game in the new year. The Canucks are so much better now.

Blogging for my English speaking friends

The reasons for why I blog are basical ly two: First to keep my Icelandic language in practice (yes, I always write in Icelandic – except for now), and second, to allow my friends and family at home to have some clue about what I’m up to day to day. Since I’m in Iceland now I thought I might turn this around and write a bit in English for my English speaking friends. So during the Christmas holiday you can expect to get some updates through this medium.

So welcome to Iceland, even if just in thought.

I came home on Monday morning after a 24-hour travel or so, including a 14-hour stop in New York. I went straight to my brother’s place where my 16-year-old nephew, Einar, was home (everyone else at school or work). I went straight to bed and slept till eleven thirty. I could have slept longer as I hadn’t really slept for 36 hours, but I need to adjust to Icelandic time as soon as possible. After some lunch I went to the mall. I always love shopping in Iceland. I get to check out all the Icelandic books, Icelandic music and Icelandic art. It’s also fun to look at the clothes and shoes, as Iceland tends to be very trendy and usually quite a bit ahead of Canada when it comes to fashion.

Another thing that makes a trip to the mall enjoyable is that I always meet people I know – even now when I don’t even live in the country. I wasn’t disappointed this time either. I met one of my old friends, Elva, who I used to spend a lot of time with when I was 12 to 16 years old. She had a baby when she was seventeen and was now in Reykjavik to pick up her daughter from the airport but she’s studying in Denmark. I find it unbelievable that someone my age can have a 22-year-old child. I mean, I haven’t even started. I also met someone I know from University who now works for the Icelandic parliament, which I used to do. So she’s now working with former colleges of mine.

On Monday night I went to visit my friend Sigga. She’s my oldest friend. We met in school when we were only eight years old and have stayed friends ever since then. Her daughter is now ten and she loved hearing us tell stories from the time we were kids.

Tuesday was also good. I had breakfast with my cousin, Guðrún Helga, who’s also one of my best friends. We had three hours together before she had to go to work and that was way too little – we were just warming up. After Guðrún went to work I had lunch with Sigga so at least the two of us managed to get some time together. Which is good because in a few days she’s leaving for Germany (her husband is German) and won’t be back until just before I leave Iceland). After Sigga had to go pick up her daughter I walked downtown. It’s one of those things you have to do when in Reykjavík. It’s just a part of the program and I always take a stroll down the hill.

That’s also where you run into everyone. Just after I entered Laugarvegur, the main shopping street, I ran into Björk. Yes, the famous Icelandic singer. And no, I did not say hi. Behind her were two formerly homeless people who were in the news a couple of weeks ago because they were amongst the first to be given a home in a small house which is a part of the program to end homelessness in Iceland. Slightly lower on the street I ran into a journalist who had been in the news the night before because of a certain media scandal in Iceland. And after that I saw one famous actor (Icelandic one that is), a politician and a known TV show host. I know Iceland is small but this was just getting rediculous.

I forgot to ask Einar to wake me up on Wednesday morning so what happened??? I woke up at my regular time: 6.15 VANCOUVER TIME. The problem is, that is 2.15pm in Iceland. A little later than I intended. So I didn’t do very much that day because I had to be at the airport at 5.15 for flight to Akureyri. I ended up spending the three hours in between, eating breakfast, talking to my nephew and reading the newspaper. Fairly relaxing.

It was wonderful to come home to mom and dad’s and to the house where I grew up. And mom had cooked me one of my favorite dishes, salted lamb and split pea soup. There were three things I had specially asked for. The other two were slátur, an Icelandic dish that is most like haggis and salted lamb stew which is something I only know from mom. I’m not sure anyone else eats that. I love getting mom’s food. I guess it reminds me of the time when everything was so easy and simple.

The sleeping problem continued last night. Now that I was rested and caught up on sleep I had fallen completely back to Vancouver time. It’s always the danger.  Don’t know why this is so hard. Last time I went home for Christmas, two years ago, it took me forever to get to the right time zone. For almost two weeks I was falling asleep when other people were waking up. I don’t want that to happen this time but yesterday it kind of did. I think it was around five that I fell asleep finally. I need to find a way to correct this, particularly because I need to go swimming in the mornings with the gang.

I did this morning, I just decided three and half hour sleep was enough.  So after breakfast we went to the pool. I haven’t been swimming often since I moved to Vancouver and I’m also still a bit sick so I took it easy. Only swam 500 metres. After that it was the hot tub. Oh yeah, the natural heat in Icelandic ground has enormous upside. One of it is the swimming pools and hot tubs that are everywhere. Absolutely fantastic. My plan is to go swimming every day and afterwards soak in the tub. Plus, it’s a great place to run into people.

Same can be said about going shopping at the mall or the grocery store. Always run into someone I know. Did today as well.

Anyway, I’m gonna go and check on my mom’s cooking. She’s making slátur and I’m already drooling just by the thought of it.

Come back later.

KOMIN HEIM

Já ég er komin heim - eða svo til. Ég er í Reykjavík og hef verið síðan á mánudagsmorguninn. Held norður í kvöld. Hér koma nokkrir punktar

• Á matartorginu í Kringlunni er hægt að fá ítalskan mat, kínverskan mat, bandarískan mat, miðjarðneskan mat ofl. en það er ekki hægt að kaupa sér venjulega íslenska pylsu með öllu. Til þess þarf maður að fara niður á fyrstu hæð og fara svo með pylsuna upp tvær hæðir til að geta setið niður og notið þess að borða.
• Íslendingar eru ekki enn búnir að læra að í rúllustiga stendur maður hægra megin og labbar vinstra megin.
• Mix er alltaf jafn gott en þó ekki eins gott eins og ískalt íslenskt vatn beint úr krananum. Besti drykkur í heimi.
• Þegar ég reyndi að labba yfir Borgartúnið í gær stoppaði bíll númer tvö fyrir mér til að hleypa mér yfir. Ég fékk næstum hjartaáfall. Er ekki vön fyrir að fólk í Reykjavík stoppi bílana sína til þess að hleypa gangandi vegfarendum yfir götuna. Annað hvort eru Reykvíkingar að slaka aðeins á stressinu eða þá þetta var útlendingur.
• Á flugvellinum keypti ég mér samloku. Gat ekki valið á milli langloku með skinku og pítusósu eða samloku með hangikjöti og salati. Elska báðar gerðir. Keypti mér því báðar og borðaði aðra í morgunverð og hina í hádegisverði.
• Er líka búin að borða poka af paprikustjörnu (deildi þó með öðrum), draum (deildi líka með öðrum), lindubuff, kaffisúkkulaði (deildi með öðrum), bananastykki og bingó. Já, hellingur af sælgæti ein dreifist á tvo daga og helmingurinn var kannski bara tveir bitar eða þrír þannig að þetta er ekki eins mikið nammi og listinn bendir til. En ég fæ þetta aldrei annars staðar.
• Keypti mér skó í Bossanova í Kringlunni og þegar ég borgaði með kanadísku vísakorti spurði afgreiðslukonan mig hvort ég vildi taxfría nótu. Frábært hjá henni. Kanadísk vinkona mín var hér fyrir tveim árum og hún var búin að vera á landinu í nokkra daga þegar einhver bauð henni taxfría nótu (hún ferðast aldrei þannig að hún vissi ekki af þessu). Og samt talar hún bara ensku.
• Sá æðislega græna takkaskó í Kringlunni sem mig langar í. Þeir eru hálfpartinn úr plasti þannig að þeir myndu koma sér vel í rigningunni í Kanada.
• Náði að koma heim nógu snemma til að hlusta á allan hasarinn með Reyni Trausta og Jón Bjarka. Tók mig svolítinn tíma að skilja málið samt. Undarlegt allt saman.
• Hef tekið eftir ótrúlegum fjölda útlendinga á landinu. Var búin að heyra af því en gerði mér ekki grein fyrir áhrifunum. Flestir virðast vera að reyna að passa inn. Þó nokkuð margir eru að læra íslensku (tveir af þremur afgreiðslumönnum sem ég talaði við) og margir voru með húfur með íslenska fánanum. Flott hjá þeim. Mín skoðun er alltaf sú að þegar maður flytji til annars lands eigi maður að reyna að falla inn í samfélagið eins vel og hægt er en halda samt í eigin menningu á sama tíma, svo framarlega sem menningarheimarnir tveir rekist ekki á.
• Þegar ég gekk niður Laugarveginn í gær mætti ég fyrst Björk, á eftir henni gengu hjónin sem voru í fréttum um daginn sem fyrsta heimilislausa fólkið sem fékk inni í smáhýsi á Granda, rétt á eftir þeim var Jón Bjarki blaðamaður. Aðeins neðar mætti ég Magnúsi Þór Hafsteinssyni alþingismanni, síðan á Skólavörðustígnum Arnari Jónssyni leikara, og síðan neðst á Laugarveginum Agli Helgasyni. Ókey, Reykjavík er lítil borg, en að hún sé svona lítil?????? Við þetta má bæta að ég sá engan sem ég vissi hver var þegar ég gekk aftur upp Laugarveginn.
• Það besta við dvölin í Reykjavík er það að ná að eyða tíma með fjölskyldu og vinum. Geiri bróðir býr í borginni og ég gisti hjá honum og Ernu konu hans og strákunum Árna, Einari og Arnari. Ég er líka búin að hitta Siggu og Johönnu dóttur hennar og svo Guðrúnu Helgu og Friðrik. Gallinn er að það er svo langt síðan við hittumst að maður er rétt að hita sig upp þegar ég þarf að fara.
• Á Akureyri er hinn hluti fjölskyldunnar svo og mamma og pabbi. Kem þangað um kvöldmatarleytið.
• Getraun dagsins er þessi: Hvað eldar mamma handa mér í kvöld? Ég myndi segja að möguleikarnir séu aðeins þrír og má lesa um þá á eldri færslu.

New York

Jæja jæja. Þá er ég komin á frón og á móti mér tók kuldi og vindur. Betra í dag.

Áður en ég segi ykkur frá heimkomunni ætla ég hins vegar að minnast nokkrum orðum á dagsdvöl mína í New York.

Ég flaug frá Vancouver klukkan tíu á laugardagskvöld og var komin til New York klukkan sex að staðartíma. Nei, þetta er ekki átta tíma flug - New York er þremur tímum á undan Vancouver. Ég setti töskuna mína í geymslu og tók lestina inn í Manhattan. Ég hafði engin plön nema þau að ég vildi byrja á að fara að Rockerfeller byggingunni og sjá stóra jólatréð þeirra. Tréið á Austurvelli er nú ekki stórt í samanburði. Þaðan lá leiðin upp í Central Park en eftir langa göngu þar var ég orðin svöng og fann mér stað þar sem hægt var að fá egg og beikon. Á stóru skilti stóð að þetta væri vinsælasti og besti morgunverðarstaðurinn. Hann var svo sannarlega vinsæll því það var alltaf löng röð að fá sæti - en góður var maturinn ekki. Eggin voru reyndar ágæt en beikonið var ekki nógu stökkt, ristaða brauðið var ekki nógu ristað og var heldur ekki smurt strax þannig að smjörið lak ekki inn í brauðið og kartöflurnar voru ekkert til að hrópa húrra fyrir. Ein soðin kartafla sem var krydduð, skorin í bita og sett á pönnu í mesta lagi mínútu. Kunna þeir ekki að gera almennilegt hashbrown?

Eftir matinn var ég södd en ekki eins ánægð og ég hefði getað verið. En ég var í New York og engin ástæða til að láta slíkt trufla sig. Veðrið var fallegt, svolítið kalt en sólskin, svo ég lagði af stað niður fimmta stræti og alla leið niður að flatjárnahúsinu sem maður sér svo oft í bíómyndum. Þaðan hélt ég á Times Square og dundaði mér þar um stund. Settist niður og fékk mér piparmyntukakó og hélt svo göngunni áfram. Kom fyrir algjöra tilviljun að litlum garði með skautasvelli og sölubásum og labbaði þar um stund, fór svo aftur upp að Rockerfeller enda var farið að dimma og mig langaði að sjá tréið í myrkrinu. Þar var allt pakkað af fólki og ég varð að troða mér framhjá. Gat lítið stoppað því ég þurfti að fara aftur út á völl og fljúga heim.

Góður dagur í New York. 

Jólaball VANOC

Ég er rétt komin heim af jólaballi VANOC og ætti auðvitað að fara að sofa en ég get ekki lengur skriðið beint upp í rúm þegar ég kem heim, hvort sem það er af djamminu, úr fótboltanum eða bara úr heimsókn. Ég þarf alltaf á smá tíma að halda til að ná mér niður og koma mér í svefnham.

Við Liza hittumst um hálf fimm leytið og létum stríðsmála okkur fyrir djammið. Fórum svo niður í bæ þar sem Rowena býr og þar kom saman hópur fólks, sirka fimmtán. Fengum okkur pizzu og snakk þar sem ekki var um matarpartý að ræða hjá VANOC. Ekki við því að búast. Þetta eru ólympíuleikarnir og engir peningar aflögu. Enda yrðu borgarbúar ekkert smá reiðir ef skattpeningurinn þeirra færi í að fæða starfsmenn.  Set inn eina mynd úr partýinu. Hér má sjá okkur stelpurnar úr ICS (International Client Services) sem voru þarna: Rowena, ég, Liza, Kiara. Janice kom á ballið en ekki í partýið á undan. Aðrir mættu ekki úr okkar deild.

Um níu leytið var svo farið á ballið þar sem hljómsveitin VANROCK lék fyrir dansi. Hún er, eins og nafnið gefur til kynna, skipuð starfsmönnum fyrirtækisins. Þeir voru bara býsna góðir. Hápunkturinn var samt þegar þeir Billy og Ian, félagar mínir úr fótboltanum, stigu á svið og sungu gamalkunna Proclaimers lagið 'I'm on my way'. Billy og Ian eru báðir skoskir og mættu í skotapilsi í djammið og settu að auki upp Proclaimers gleraugu á meðan þeir tóku lagið.

Ég hafði engan tíma til að fara og kaupa mér kjól svo ég fór bara í gömlum kjól sem ég keypti fyrir brúðkaup Marion fyrir nokkrum árum. Skórnir voru líka gamlir. 

Síðasta myndin er af mér í hópi strákanna minna (nokkurra þeirra). Frá vinstri: Ion, en við fundum oft út af blaðamannahöllinni; Russ, góður vinur minn sem ég kynntist upphaflega í hafnarboltanum; ég; Trevor, sem ég kynntist í gegnum fótboltann; Robert, sem vinnur með mér á fimmtu hæð. ALLAR konur eru skotnar í Robert. Meira að segja Sally yfirmaður minn sem er komin yfir sextug.Það er svo sem ekkert skrítið, hann er gullfallegur!

 

Styttist í heimferð

Jæja. Eftir nákvæmlega tvo daga mun ég halda út á Vancouverflugvöll og stíga um borð í flugvél frá Cathay Pacific á leið til New York. Lendi í eplinu eldsnemma að morgni sunnudags, eyði nokkrum klukkutímum í að dásama jólaljósin í borg borganna og skelli mér svo í flug til Íslands. Ekki amalegt.

Það verður notalegt að koma heim. Og hér koma hulin skilaboð til mömmu (eða reyndar ekki svo hulin). Hvað eiga eftirfarandi réttir sameiginlegt?

-Lifrarpylsa með kartöflustöppu
-Saltkjötsstappa með kartöflum
-Saltkjöt og baunir
-Ananasborgari með frönskum frá Nesti

Í öðrum fréttum er það annars helst að í gær var dregið í lottóinu um miða á ólympíuleikana. Ég sótti um miða á hokkí, skíðacross og snjóbrettacross. Fékk miða á skíðacross en ekki á hina atburðina tvo. Hefði auðvitað gjarnan viljað fá miða á hokkíið en það er hugsanlegt að ég muni vinna þar og ef það gerist þá sé ég auðvitað flesta leiki. Það sem er spennandi við að fá miða á skíðacrossið er auðvitað það að þetta er í fyrsta sinn sem keppt er í þeirri grein á Ólympíuleikum.

 

Frá Vancouver til Afghanistan

Ég hef eignast marga góða vini í Vancouver en margir þeirra hafa líka flutt í burtu og sambandið er stopult. Mest megnið af því að allir eru svo uppteknir. Ekki skrítið. Flest er þetta fólk nýkomið úr námi og er því á fullu við að koma sér áfram í því starfi sem það hefur valið sér. Af því fólki sem ég umgengst mest fyrstu árin mín í Vancouver er t.d. Leora í Montana þar sem hún fékk prófessorsstöðu, Jeremy er í New Jersey í doktorsnámi (hann tók masterinn hér) og síðast þegar ég vissi af var Leszek í New York að vinna fyrir Sameinuðu Þjóðirnar.

Svo ég ákvað að senda póst á Leszek svo við gætum nú hist á meðan ég er í Stóra eplinu. Fékk póst frá honum samstundis. Hann vinnur enn fyrir Sameinuðu þjóðirnar en er ekki í New York eins og er heldur í Kabul, Afghanistan þar sem hann er að koma upp OCHA (Office for the Coordination of Humanitarian Affairs) skrifstofum í landinu. Ja hérna. Já, málfræðingar fara víða!

Alltaf nóg að gera

Það hefur verið hljótt um mig að undanförnu. Það er engin sérstök ástæða fyrir því, bara bloggleti.

Það hefur svo sem verið nóg að gera hjá mér. Nóg að gera í vinnunni, nóg utan vinnu. Spilaði fótbolta á miðvikudagskvöldið, slappaði af á fimmtudagskvöldið og fór svo í þrjú partý á föstudagskvöld.

Föstudagurinn var annars skemmtilegur.  Byrjaði á því að fara yfir í sjálfboðaliðamiðstöðina þar sem haldið var smá partý fyrir þá sjálfboðaliða sem þegar eru í vinnu hjá VANOC. Eftir hádegið fór ég svo niður í bæ í skoðanaferð um Canada Place (sjá mynd) þar sem blaðamannahöllin verður á Ólympíuleikunum (blaðamenn Mogga takið eftir!). Þetta var fyrsta vettvangsverð okkar sem munum sjá um framkvæmdir í blaðamannahöllinni. Á eftir fórum við á veitingastað til að kynnast nánar.

Um átta leytið fór ég yfir á annan bar þar sem kunningjar mínir úr fótboltanum komu saman, og þaðan á annan stað þar sem hópur VANOC fólks hélt upp á afmæli einnar samstarfskonunnar. Og þrátt fyrir þetta alla var ég komin heim fyrir miðnætti. Ég hélt ég ætti að spila fótbolta á laugardegi og vildi fá almennilegan svefn en leikurinn var víst í dag (sunnudag). Í staðinn notaði ég fyrri hluta laugardags í snatt og um kvöldið fór ég svo í jólapartý hjá Jönu og Óðni. Frábært partý eins og alltaf. 

Í dag var svo fótboltaleikurinn og hann tapaðist því miður. Okkur stelpunum hefur ekki alveg gengið nógu vel eftir að við vorum færðar upp um deild. Við erum að spila á móti betri liðunum og það sést.

Eftir nákvæmlega viku mun ég ganga um borð í vél Icelandair á leið til Íslands. Ég flýg til New York með Rauðauganu á laugardagskvöldi og áfram til Íslands á sunnudagskvöldi. Ég ætla að stoppa í Reykjavík í tvo daga en halda svo áfram til Akureyrar þann sautjánda. Sem sagt. Verð á Akureyri eftir tíu daga. Jei!

Hvað skal gera í New York?

Ég ætla að stoppa í New York í þrjá daga á leið heim frá Íslandi í janúar og hef ekki enn gert nein plön hvað ég ætla að gera þar - með einni undantekningu. Þið mynduð væntanlega fara á söngleik, eða leikrit, eða tónleika...jafnvel þræða söfnin! Ég...ég er búin að kaupa mér miða til að sjá Montreal Canadiens heimsækja New York Rangers í Madison Square Garden. Fyrir ykkur sem ekki vitið hvað það þýðir þá er þetta hokkíleikur. Ég er mjög spennt fyrir leiknum og held að þetta verði æðislegt.

En nú er spurningin hvað annað mun ég gera í New York. Ég hef eitt annað kvöld á staðnum (plús hálfa kvöldið sem ég hef þegar ég kem á staðinn) og tvo og hálfan dag. Ég hef einu sinni áður komið til New York og þá sá ég Spamalot, UN bygginguna, NBC stúdíóið, Ground Zero (þar sem tvíburaturnarnir voru) og fór upp á topp Rockafeller byggingunni. 

Hvað ætti ég að gera í þessari ferð?