Á vit ævintýra

 

Í gær keypti ég mér flugmiða og pantaði hótel. ÉG ER Á LEIÐ TIL HONOLULU!!!!!! Ekki reyndar fyrr en í október en ég get farið að láta mig hlakka til. Ég hefði reyndar fremur kosið að fara til Maui en vinkonur mínar sem ég ætla með voru búnar að kaupa miða til Honolulu, Waikiki, svo þangað er förinn heitið. Við verðum sex stelpurnar: Ég, Akemi, Emma, Elli og tvær vinkonur Elli. Allar komnar hátt á fertugsaldurinn, allar einhleypar. Við megum eiga von á stuði.

Mig langar að

• kafa eða snorkla
• fara út á kajak eða kanú
• prófa brimbretti
• fara út að hlaupa á hverjum morgni
• eyða tíma á markaðnum
• ganga á Demantshaus
• verða brún
• sjá meira af eyjunni en bara Honolulu
• borða helling af ávöxtum
• njóta lífsins

Fleiri hugmyndir? Einhver?

Flott - þá er komið að mér!!!!

Aha, þetta eru góðar fréttir. Ekki það að ég hafi neitt á móti Rachel Hunter en ég vil frekar hafa Jarret Stoll á lausu fyrst hann er svona hrifinn af eldri konum. Ég ætti kannski að senda honum póst og kynna mig.

Annars stríðir Mark vinur minn mér reglulega á því að ég skuli hafa 'Team Pretty' í hokkí. Þar er ég búin að raða í allar stöður í hokkíliði öllum myndarlegustu karlmönnunum (að mínu mati) sem spila hokkí í dag. Þjálfari er að sjálfsögðu Alain Vignault og framkvæmdastjóri er Steve Yzerman, sem mun væntanlega fara fyrir kanadíska liðinu á Ólympíuleikunum.

Fyrirliðinn er Svíin Nicklas Lidström sem spilar með Detroit en aðalgaurinn er að sjálfsögðu Jarret Stoll sem sjá má hér til hliðar. Og fyrst hann er hættur með Rachel Hunter...

Hættur við brúðkaupið

Passa sig aðeins

Leikkonan sem leikur hina forljótu Betty Suarez í bandaríska sjónvarpsþættinum Ugly Betty...

Heyrðu heyrðu heyrðu. Orðið 'forljót' er virkilega ógeðfellt orð og alltof gildishlaðið til að eiga heima á fréttasíðu, jafnvel þótt verið sé að vísa til karakters í sjónvarpsþáttum. Þar sem leikkonan Ferrera er augljóslega gullfalleg þá er ljóst að það sem ófríkkar Betty eru spangirnar og þykk gleraugun. Skemmtilegt að segja unglingsstúlkum frá því að spangir geri þær forljótar. Þær verða ábyggilega æstar í að láta laga í sér tennurnar eftir svoleiðis upplýsingar. Mér finnst nú allt í lagi að passa sig aðeins þótt einungis sé verið að segja slúðurfréttir. 

Tímafrekt að gera sig ljóta

Gengið á Höfðingjann

Eins og ég nefndi í ljónafærslu minni um daginn þá fór ég í fjallgöngu á sunnudaginn var. Við vorum fimm sem fórum saman og leiðin var lögð á höfðingjann svokallaða, eða Stawamus Chief, rétt fyrir sunnan Squamish í Bresku Kólumbíu. Höfðinginn er granít hvelfing og er oft sagður vera næst stærsti granít steindrangur (monolith) í heimi. Squamish fólkið, eða Skwxwú7mesh eins og það kallar sig, lítur á staðinn sem heilagan. 

Það eru þrír toppar á Höfðingjanum vanalega bara kallaðir toppur 1, toppur 2 og toppur 3. Ég hafði áður gengið á toppa 2 og 3 og langaði því á Topp 1 að þessu sinni, sem þó er lægstur og auðveldastur. Úr varð að þrjú okkar, ég, Leif og hinn danski Michael gengum fyrst á topp 2 og þaðan á topp 1 þar sem við hittum Emmu og Christie sem létu sér einn topp nægja. 

Tindur 1, sá lægsti, situr í 610 metra hæð, Tindur 3 er 655 metrar og Tindur 3 er 710 metrar. Þegar gengið er á Tinda 2 og 3 þarf lítið að fara niður á milli því þeir sitja nálægt hver öðrum, en þegar gengið er á Tinda 1 og 2 þarf að lækka sig um sirka 200 metra á milli því þverhnípt gil liggur á milli. Þannig að ef maður gengur á báða þessa tinda er maður í raun að ganga tæplega 900 metra upp á við (eða sirka 800, ég held að upphaf leiðarinnar sé í um 100 metra hæð). Er það ekki svipað og að ganga á Esjuna? Gangan er reyndar styttri en mun brattari því Esjan er aflíðandi fjall en Höfðinginn er klettur sem stendur  nokkurn veginn beint upp í loftið.

Það var ótrúlegt hversu margir voru með hundana sína. Frá pínulitlum ræflum sem hafa varla getað gengið mikið upp á við, og upp í risastóra hunda. Verst var fyrir þessi grey að komast niður, sérstaklega þar sem fólkið notaði keðjur til að halda sér í vegna bratta. Við lentum tvisvar sinnum í hundabjörgun. Í síðara skiptið var um að ræða Dobermantík sem þorði ekki fyrir sitt litla líf að feta sig niður bratta klettana. Við enduðum á því að raða okkur í röð og hálfpartinn handlanga hana niður. Doberman - greinilega ekki gerðir fyrir fjallgöngu.

Þegar við komum til baka fór ég beint í fótbolta. Það var of mikið. Átti erfitt með að ganga næstu tvo dagana á eftir. Betri núna og get ekki beðið eftir næstu gönguferð.

Hungruð fjallaljón

Ég las í fréttum fyrir helgi að óvenju mikið hefði sést til fjallaljóna í kringum Squamish í Bresku Kólmbíu undanfarna daga. Squamish er á milli Vancouver og Whistler og er mikið útivistarsvæði. Svo virðist sem alla vega fjögur fjallaljón séu á vappi á svæðinu.

Ég fór í fjallgöngu með fjórum öðrum þarna nálægt á sunnudaginn. Við töluðum aðeins um fjallaljón en töldum að við værum algjörlega örugg af því að það eru alltaf svo margir að labba þetta fjall. Hugsið ykkur að eins margir væru að ganga Esjuna og þið mætið þegar þið gangið niður Laugarveginn. Nei, hugsið ykkur Laugarveginn í jólaösinni. Ekkert fjallaljón myndi hætta sér á svo fjölmennt svæði. - RANGT.

Ég komst ekki af því fyrr en tveim dögum síðar að fjallaljón réðst á hund á þessum sama stíg aðeins tveim dögum áður. Það tók hundinn beint fyrir framan eigandann, stökk með hann upp í tré og át hann. Stígnum var lokað á laugardeginum en einhverjir asnar fóru samt þarna upp (fólk er fífl) og ljónið greip annan hund. Að þessu sinni náði eigandinn honum í burtu og ljónið var skotið. Tekið var fram í fréttinni að fjallaljónið hafi ekki verið vitund hrætt við göngugarpana á fjallinu!

Og ég sem hafði setið ein um stund undir stórum kletti á meðan ég beit eftir vinum mínum sem gengu hægar. Mér höfðu dottið fjallaljón í hug - og ég leit meira að segja í kringum mig, en eins og ég sagði, bjóst ekki við að ljónin hætti sér svona á milli manna. Það er greinilegt að maður verður að passa sig þegar gengið er um ákveðin svæði og alltaf verður að halda hópinn.

Reyndar ráðast fjallaljón vanalega ekki á fullorðna en maður veit aldrei.

Í gær réðst fjallaljón á litla stelpu í Brackendale nálægt Squamish. Hún var á göngu með mömmu sinni. Stelpan bjargaðist og ljónið var skotið. Tvö ljón fallin - eru tvö enn á ferli? Eða eru þau fleiri?

Djögglað í takt við Bítlana

Ég fékk þetta vídeó í pósti í dag. Það er ekki nýtt á nálinni, alla vega tveggja ára gamalt en ég hafði aldrei séð það áður og fannst því ekki ólíklegt að það ætti við um fleiri.

Þessi náungi er grínisti, Chris Bliss, og rútínan hans er býsna einföld en það sem gerir þetta svo flott er einstök tímasetning - það er eins og boltarnir stjórni laginu en ekki öfugt. Virkilega vel gert, verð ég að segja.  

Góður júnídagur

Ah, góður dagur. Svaf til tíu og naut þess í botn. Reyndar svolítið sár í bakinu fyrir vikið en vel þess virði. Settist niður og greiddi reikninga, borðaði góðan en ekki sérlega hollan morgunverð, dundaði mér um stund og fór svo á ströndina. Lá í sandinum, las og hlustaði á iPodinn minn. Varð að draga mig á fætur korter yfir fjögur því ég þurfti að vera hjá Emmu klukkan fimm og þar sem það tekur tíu til fimmtán mínútur að labba heim af ströndinni, fimmtán mínútur að þvo af sér sandinn og snurfusa sig og aðrar fimmtán að keyra til Emmu þá varð ég að fara. En það er alltaf erfitt að yfirgefa sólina.

Fór í smá stelpnaboð hjá Emmu í tilefni af afmæli Elli, fór þaðan í grillpartý hjá Jason (sem vinnur með mér) og Adrienne (sem spilar fótbolta með mér). Þau búa í blokk á efstu hæð með risastórum svölum. Þau eru þau einu í húsinu með svona svalir. Flott maður. Stoppaði þar bara í rúman klukkutíma því ég þurfti að spila fótbolta í Burnaby klukkan níu. Fór og spilaði, við unnum 7-6 (innanhúss) og fór svo aftur í partýið. Var að koma heim. Og já, klukkan er bara hálf eitt en ég er orðin gömul og þar að auki skemmta Kanadamenn sér ekki fram á morgun eins og Íslendingar. Held reyndar að sumt yngra fólkið hafi ætlað niður í bæ.

Nú ætla ég að fara að sofa því ég ætla í fjallgöngu á morgun með nokkrum vinum og kunningjum. Reyni að muna eftir myndavélinni.

Lengsti hjóltúr sem ég hef farið í

Í dag fór ég í lengsta og erfiðasta hjóltúr sem ég hef nokkurn tímann farið í. Alls 63,23 kílometrar og stór hluti leiðarinnar hæðir og hólar. En guð hvað þetta var falleg leið. Þið sem þekkið Vancouver hafið kannski gaman af að sjá hvert ég hjólaði. Leiðin var fram og til baka, stærstur hlutinn sömu leið báðar leiðir.

Ef ég held áfram að hjóla svona ætti ég að komast í þokkalegt form og brenna fjölda karolína.

 

Skíðað í lok maí

Ég fór á skíði um síðustu helgi. Ef ég skrifaði þetta í apríl væri það svo sem ekki í frásögur færandi en þar sem nú er júní og síðasta helgi innihélt síðustu tvo dagana í maí þá gerir það betri sögu.

Við vorum átta sem tróðum okkur í sendiferðabíl og ókum til Whistler. Í hópnum voru ýmis konar kvikindi, svo sem einn Dani, einn Þjóðverji, einn Íslendingur, einn Kani, einn Kanadamaður sem ólst upp á Englandi, einn hálfur Kanadamaður og hálfur Zimbabwi sem ólst upp meðal annars upp í Finnlandi, og svo tveir svona venjulegir Kanadamenn.

Hitinn fór yfir tuttugu stig, snjórinn var blautur, aðeins hluti annars fjallsins var opinn en við skemmtum okkur æðislega. Ég skíðaði á stuttbuxum allan daginn.

Hópur fólks safnaðist saman fyrir framan uppistöðulónið sem notað er til að búa til snjó og markmiðið var að renna sér á skíðum eða snjóbrettum niður brekkuna og yfir vatnið án þess að detta ofan í. Sumum tókst það og sumum ekki. Skemmtilegast var þegar það tókst ekki.

Brunnin á enni en hamingjusöm að degi loknum skellti ég mér í fótboltann um leið og ég kom heim. Já, þvílíkur dagur.

P.S. Ekki má gleyma bangsa. Hversu oft fer maður á skíði og horfir á birni á rölti fyrir neðan skíðalyftuna?

 

 

 

 

 

 

 

Sumardagar í Vancouver

Það er hálfgerð hitabylgja í Vancouver. Sól og blíða og hitinn um 25 stig. Í gær fór hann í 30 stig sem er einstaklega óeðlilegt fyrri Júní í Vancouver. Hér er gott veður en yfirleitt aldrei eins heitt og það verður á sléttunum.

Það hittist reyndar illa á að heitasti dagurinn skyldi vera í gær því þá fór fram svokölluð 'commuter challenge'. Allir voru hvattir til þess að koma til vinnu á sem 'grænastan' hátt; hjóla, ganga, nota almenningssamgöngur, o.s.frv. Ég hjólaði ásamt nokkrum félögum úr vinnunni. VIð hittumst við kínahverfið og hjóluðum á kaffihús þar sem við fengum okkur morgunverð áður en við héldum lengra. Það var erfitt. Ég þurfti að hitta gengið fimmtán mínútur yfir sjö og ég skríð vanalega ekki framúr rúmi fyrir stuttu fyrir sjö. Þannig að ég þurfti að vakna miklu fyrr en vanalega þar sem það tók mig næstum hálftíma að hjóla til hinna. 'Eg bý lang lengst í burtu af þeim sem hjóluðu inn saman.

Það var reyndar ekki erfitt að hjóla inn enda ekki orðið svo heitt, en heimleiðin var erfið. Hitinn var mikill og við vorum að stikna á hjólunum. Stoppuðum á leiðinni til að fá okkur ís. Mmmm...endalausar tegundir af ís sem fást þarna. Þær athyglisverðustu eru súkkulaði-chilli- ís, karrí ís og gorgonzola ís. Ég endaði á því að fá mér gamaldags romm og rúsínu ís.

Ég er ekki búin að ákveða hvað ég ætla að gera um helgina en ég hef trú á því að það muni að einhverju leyti innihalda hjól og að einhverju leyti ströndina!