Icelandair mun ekki fljúga til Toronto í vetur

Ég var að frétta að Icelandair væri hætt við að fljúga á milli Íslands og Toronto í vetur. Ég er hrikalega svekkt. Ég er að vonast til þess að fara heim um jólin og ætlaði pottþétt að fljúga í gegnum Toronto. Hvernig stendur á þessu? Þeir eru nýfarnir að fljúga þangað og það er varla komin mikil reynsla á flugið. Ættu þeir ekki að gefa fólki kost á að uppgötva þessa flugleið áður en þeir taka ákvarðanir um áframhaldið? Fuss og svei.

Enn einn sigurinn

Sigurgangan heldur áfram í boltanum. Ég skoraði tvö mörk í 3-1 sigri gegn Vancouver Coasters í kvöld. Liðiðin mín tvö hafa nú unnið samanlagt sjö leiki af níu spiluðum. Ég hef skorað sex mörk í þessum níu leikjum. Þrjú fyrir Presto í þremur leikjum og þrjú fyrir Family Ties í sex leikjum. Family Ties er á topp þriðjudeildar en ég er ekki viss um hvar Presto situr nú. Við erum sjálfsagt einhvers staðar ofan við miðju. Við vitum oft ekki úrslit leikja fyrr en viku eftir að þeir eru spilaðir.

Dagurinn var annars rólegur. Ég fundaði með Lísu kennara mínum í morgun og það var góður fundur. Þaðan fór ég og verslaði fyrir heimilið (ýmislegt farið að vanta í ísskápinn) og það tók langan tíma því ég þurfti að fara niður í bæ til að kaupa sumt. Þannig hvarf bara dagurinn og áður en ég vissi af þurfti ég að koma mér í boltann.

En þrátt fyrir að ég hafi ekki gert ógurlega margt þá var þetta samt góður dagur. Ég hef verið býsna ánægð undanfarið.

Viktoríudagur klikkaði ekki

Vá, þvílík þruma núna rétt áðan. Ég snarhrökk við og samt er ég býsna vön þrumuveðri frá því ég bjó í Manitoba. Þar voru þrumur og eldingar daglegt brauð yfir sumartímann. Hér í Vancouver rignir mikið en sjaldan fáum við þrumuveður.

Ég var tiltölulega nýkomin heim. Hafði hlaupið heim úr strætó því úti var eins og hellt væri úr fötu. Hélt ég hefði regnhlíf með mér en það var ekki svo. Alla vega, ég settist við tölvuna og las blogg og hlustaði á regnið dynja á húsþakinu. Allt í einu sá ég mikinn blossa fyrir utan og vissi að þetta hefði verið elding. Þruma var því á næsta leyti. En ég var alls ekki búin undir hávaðann sem fylgdi. Það var eins og húsið skylfi, og samt gat þruman ekki hafa verið svo nálægt því nokkur tími leið á milli eldingarinnar og þrumunnar. Og það var bara þessi eina. Svo var það búið. Það rignir reyndar ennþá og á að halda áfram næstu daga. En það er allt í lagi. Undanfarnir dagar hafa verið svo dásamlegir.

Í dag var annars Viktoríudagur sem er frídagur í Kanada og þetta var því löng helgi. Dagurinn í dag var enn einn dásamlegi dagurinn. Ég tók það mjög rólega, lærði næstum því ekkert og hafði ekkert samviskubit yfir því. Ég á rétt á frídögum eins og aðrir.

Ég talaði lengi við Rut á Skype. Skype er ein dásamlegasta uppfinning síðari tíma. Maður getur verið í stöðugu sambandi við vini og ættingja erlendis án þess að þurfa að borga neitt. Við Rut höfum hist aðeins einu sinni á síðustu níu árum en ég veit miklu meira um hvað er að gerast í hennar lífi en flestra vina minna. Og hún veit miklu meira um mig. Þegar ég var búin að tala við Rut talaði ég við mömmu. Líka á Skype. Við tölum miklu oftar saman í síma núna en þegar maður þurfti að borga fyrir langlínusamtal. Og svo ég tali nú ekki um hversu mikið oftar ég heyri í pabba. Honum var aldrei vel við síma og það var erfitt að halda honum á tali. Enda síminn dýr. En núna...allt annað líf.

Eftir spjallið við Rut og mömmu horfði ég á tveggja tíma lokaþátt af Desperate Housewives. Þátturinn var á dagskrá í gærkvöldi en af því að ég fór í bíó með Mark þá hafði ég stillt myndbandið á upptöku. Þátturinn var magnaður. Passið ykkur að missa ekki af honum. Við fáum loks að vita um söguna á bakvið Dylan og af hverju hún man ekki eftir því að hafa búið á Wisteria Lane. Og Lynette lendir í fangelsi...ta da.  

Seinni partinn kom Akimi við hjá mér. Við sátum heima í nokkurn tíma en svo langaði okkur báðar svo í eitthvað sætt að við fórum á veitingastað í nágrenninu og fengum okkur kökur. Jamm jamm. Þær voru æðislegar. Við þurftum líka að ræða svo margt að okkur veitti ekkert af fitu og sykri.

Um kvöldið fór ég svo í mat til Línu og Alex. Þau eru pizzusnillingar og kvöldið var yndislegt. Ég hafði ekki komið áður í nýju íbúðina þeirra svo ég hafði ekki séð flotta útsýnið. Það var býsna magna.

Já, þetta var alveg hinn fínasti dagur. 

Sjáið borgina mína

Mig langar að eyða smá tíma í það að sýna ykkur borgina. Þið sem komið til Vancouver getið fengið prívat túr, en þið hin verðið að láta ykkur nægja myndirnar sem ég ætla að setja inn.

Ég tók þessar myndir á fimmtudag eða föstudag þegar ég fékk mér smá göngutúr um hverfið mitt. Það tekur mig bara um tíu mínútur að labba niður á strönd.  Þetta er auðvitað bara brot af fallegu umhverfi Vancouverborgar - bara það sem ég gat séð í klukkutímagöngutúr.

  

 

 

 

  

Myndin af bleiku gangstéttinni er tekin beint fyrir utan húsið mitt. 

Enn einn frábæri dagurinn

Annar magnaður dagur í dag. Hitinn var reyndar ekki eins mikill og í gær en það var allt í lagi. Aðalatriðið var að veðurspáin var röng og það rigndi ekki eins og átti að gera.

Eftir að hafa horft í sjokki á Kanada tapa fyrir Rússum í baráttunni um heimsmeistaratitilinn þá hitti ég Mark niðri á Granville og við fórum á Granville Island og leigðum okkur kajaka. Dóluðum okkur síðan niður eftir False Creek, niður að Science World og til baka. Við tókum þessu rólega enda hafði Mark aldrei á ævinni í kajak komið áður og þurfti því svolítið að finna sig. Það var annars svolítið mál að finna bát fyrir hann því hann er stór, um 1.88 cm, og var því í einum hnút í fyrstu tveim bátunum sem hann fékk. Sá þriðji dugði vel en var kannski ekki nógu góður kajak. Þegar við komum til baka sagði strákurinn sem var að vinna þar að næst skyldum við hringja fyrirfram og panta kajak til að tryggja að hann fengi gæðabát sem væri nógu langur fyrir hann. Ég aftur á móti fékk fínan plexíglaskajak enda stutt og komst í hvaða bát sem var.

Þetta var annars yndislegt. Svolítil traffík reyndar því vatnaleigubílarnir voru stanslaust á ferðinni og svo og ríka fólkið á spíttbátunum. Þetta er löng helgi hér í Kanada vegna Viktoríudags sem er á morgun, og því var óvenjumikið um að vera.

Eftir bátsferðina fengum við okkur að borða á Granville Island og tókum svo vatnaleigubíl yfir í Yaletown og löbbuðum þar um í klukkutíma eða svo. Enduðum svo í bíó á mynd sem heitir The Visitor. Alveg mögnuð mynd. Mæli eindregið með henni.

Sem sagt hinn allra skemmtilegasti dagur. Ég tók myndir á einnota myndavél sem mér var eitt sinn gefin (vildi ekki taka fínu stafrænu vélina í bátinn) og ég þarf því að láta framkalla myndirnar áður en ég get sýnt ykkur þær. En þær munu koma hér á síðuna að sjálfsögðu.

Kvenmaður handtekinn í bakgarðinum

Það var heilmikið stuð hér í bakgarðinum í nótt. Ég vaknaði upp um hálffjögur í morgun við öskur í kvenmanni nokkrum. Hún var greinilega að rífast við kærastann sinn. Þegar hún linnti ekki látunum fór ég á stúfana, einangraði hvaðan hljóðið kom (frá húsinu á ská á bakvið) og greindi stöðuna. Svo virtist sem þessi kona hefði komið að heimsækja kærastann sinn sem býr í kjallara hússins, en þau hljóta að hafa verið að rífast eða eitthvað því hann neitaði greinilega að hleypa henni inn. Hún stóð því fyrir framan einn gluggann, lamdi húsið allt að utan og öskraði á hann. Ýmist var þetta garg um það að hún væri kærastan hans og hann ætti að hleypa henni inn, eða þá að henni væri svo kalt að hún myndi deyja þarna úti. Mér þótti það nú heldur ólíklegt þar sem það var ennþá ótrúlega heitt úti, en þessi dama var greinilega gefin fyrir drama. Hún ýmist kveinaði og bað eða bölvaði og hótaði manninum öllu illu. Ekki hefði ég viljað hleypa henni inn ef ég hefði verið þessi karl.

Ég reyndi nokkrum sinnum að sofna en það var erfitt með svona garg fyrir utan. Það hefði verið hægt að loka gluggum til þess ég heyrði ekki eins vel í henni en þá hefði orðið ólíft í íbúðinni og ég hefði ekki getað sofið vegna hita.

En allt í einu heyrði ég samræður og kvensan hætti að garga. Ég settist fram í stofu til að kanna málið. Já já, ekkert að dæma mig, ég vildi vita hvort þetta væri lögreglan. Og svo reyndist vera. Ég heyrði lögreglukonu reyna að ræða við kvensniftina sem allt í einu öskraði: Ég trúi ekki að þú hafir sigað lögreglunni á mig, Aaron. Og svo byrjaði hún að öskra aftur á sama styrk og fyrr. Og eins og hendi væri veifað stökk lögreglan á konuna og þær skullu í grasið. Eftir það sá ég ekkert en heyrði gargið. Kvensa skipti á milli þess að garga á kærastann og kvarta við lögregluna undan harðhentum aðgerðum. Svo fór hún að gráta undan handjárnunum sem hún sagði að meiddu sig.  Ég sá svo ljósið færast til og gat mér til um að nú væri verið að drösla konunni í lögreglubílinn, enda varð allt hljótt eftir þetta.

Og ég gat loksins farið að sofa aftur.  

P.S. Annað er helst í fréttum að Kanada er yfir gegn Rússlandi í heimsmeistarakeppninni í hokkí eftir fyrsta leikhluta. Staðan er 3-1. 

Þvílíkur dagur

Veðrið í dag var algjörlega yndislegt. Það fór upp í 30 stiga hita sem er býsna gott fyrir maí í Vancouver. Ég er ekki viss um að við höfum fengið slíkt veður fyrr en í júlí í fyrra. Þetta var akkúrat svona dagur þar sem maður á ekki að gera neitt nema liggja í leti og njóta góða veðursins.

Ég hitti Mark niðri á strönd um hálftólf leytið, við fundum okkur góðan stað að liggja á og svo hreyfðum við okkur ekki þaðan, fyrir utan þegar ég fór á klósettið og þegar Mark fór og keypti handa okkur pylsur og síðan ís. Annars lágum við bara á okkar IKEA teppum og nutum þess að vera til.

Það var erfitt að þurfa að fara en ég þurfti að spila fótbolta í Burnaby klukkan átta og þurfti fyrst að fara heim og sækja dótið mitt. Og af því að við fórum á ströndina í English Bay en ekki á Locarno þá tók þetta nokkurn tíma. Ég komst á völlinn rétt áður en leikur hófst en var í svo miklu stuði að ég skoraði tvö fyrstu mörkin okkar og kom okkur í 2-1. Leikurinn endaði 10-7 og við sitjum enn á toppi þriðju deildar.  

Á morgun á að kólna heldur en veðrið ætti samt að vera þokkalegt. Ætli maður horfi ekki á Kanada vinna heimsmeistaratitilinn í hokkí (they better) og svo verður eitthvað skemmtilegt gert á eftir. 

Sumarið er komið - loksins

Sumarið kom til Vancouver í gær og á að vera hérna alla vega fram á annað kvöld. Það á reyndar að rigna aftur á sunnudaginn en spurning er hvort það verður svona létt sumarrigning eða týpískt Vancouverrigning.

Ég hef reynt að njóta veðurins aðeins. Fór í klukkutíma göngutúr í góða veðrinu í gær. Í dag fór ég í nokkra göngutúra. Labbaði fyrst áleiðis að klifursalnum (áður en ég varð að hoppa upp í strætó svo ég yrði ekki of sein) og eftir klifrið fékk ég mér annan göngutúr niður á Broadway þar sem ég kíkti í skóbúð. Kom heim með tvö pör af skóm. Annað parið fyrir vinnuna og hitta svona meira fyrir ströndina.

Planið er nefnilega að fara á ströndina á morgun. Ekki alveg komið í ljós á hvaða strönd. Við Mark ætlum að skella okkur saman og hann fer vanalega niður að English Bay og ég fer oftast á Locarno. Þegar við ræddum plön í kvöld vorum við bæði svo dipló að okkur var alveg sama á hvora ströndina við færum. Ætlum við ræðum það ekki í fyrramálið. Ég er búin að lofa að hringja og vekja hann en ég varð að lofa að hringja ekki fyrr en klukkan hálftíu. Það er allt í lagi. Kannski ég sofi svolítið út sjálf. Ætli við skellum okkur ekki í brönns á undan.

Annað kvöld er svo leikur. Liðið mitt situr á toppnum eins og er og liðið sem við eigum að spila við annað kvöld er í þriðja eða fjórða sæti þannig að við verðum að spila almennilega til að halda toppsætinu. Við vitum hvern þarf að stoppa - sami strákurinn er búinn að skora nærri öll mörkin fyrir þetta lið.

Og nú ætla ég í háttinn. Býð ykkur hinum góðan dag enda klukkan orðin rúmlega sjö að morgni á Íslandi og morgunhanar komnir á fætur.  

Stundum er það ódýrara betra en það dýra

Ég var komin hátt á þrítugsaldur þegar mér fannst ég loksins þurfa að fara að nota rakakrem. Þá fyrst fór húðin að verða þurr. Fram að því hafði ég sparað mér stóran pening með því að sleppa öllum kremum, hvort sem það voru rakakrem, hrukkukrem eða eitthvað annað. Mér var stundum sagt að ég þyrfti að bera á mig alls kyns krem til að fyrirbyggja alls konar húðskemmdir en málið er að ég mun í raun aldrei vita hvort krem hefðu breytt nokkru.

En þegar að því kom að húðin fór að verða þurr þá ákvað ég að vera ekkert að spara þar og fjárfesti í sumum af þessum merkjum sem eiga að vera betri: Lancome, Christian Dior, Clinique... Ég fann eitt frá Lancome sem ég alveg elskaði og keypti sama kremið upp aftur og aftur, en svo hættu þeir að framleiða það. Síðan þá hef ég ekki fundið neitt frá þessum merkjum sem hentar mér fullkomlega. Og fyrir um tveim árum fór húðin á mér að kvarta undan þessum kremum. Mér fannst ég gera ill verra með því að bera þetta á mig. 5000 króna dollan varð allt í einu hluti vandans en ekki lausnin. 

Mér varð það hins vegar til happs einu sinni á fótboltamóti á Saltspring Island að ég keypti rakakrem frá Burt's Bees, sem eru alveg dásamlegar vörur. Ég keypti reglulega frá þeim varasalva og handkrem. Hafði aldrei prófað andlitskremið áður en þetta snöggvirkaði. Ekki aðeins heldur það húðinni rakri heldur skapar kremið engin vandamál. Það virkaði meira að segja svo vel að þegar ég bara það á flekkótta húðina eftir fína Lancome kremið þá lagaðist allt á tveim dögum. Nú ber ég bara á mig Burt's Bees og er ákaflega ánægð með húðina á andlitinu. Þetta kemur reyndar ekki í veg fyrir sólarexem ef ég er of lengi í sólinni en lagar það fljótt á eftir.

Og til að gera dæmið ennþá betra, þetta krem kostar bara þriðjunginn af fínu kremunum. 

Ég veit ekki hvort þessar vörur fást á Íslandi en ég mæli eindregið með þeim. 

Dropar detta oní poll

Þótt ég sé ekki mikill aðdáandi rigningar þá verð ég að segja að það er alveg yndislegt að fá sér göngutúr eftir vorrigningu. Gróðurlyktin magnast algjörlega og maður gengur hnusandi um, dregur andann eins djúpt og hægt er að lyktina þar með langt ofan í lungu. Og gróðurinn hér í Vancouver er alveg dásamlegur.

Ég fékk mér reyndar ekki langa göngu því ég er hálfhölt eftir að hafa teygt á náravöðva í fótboltanum í gær. En ég held ég hafi þó rölt um hverfið í sirka klukkutíma.

Dallas hélt sér í baráttunni um Stanley bikarinn með sigri á Detroit í kvöld. Staðan er því 3-1 fyrir Detroit og þeir taka þetta á heimavelli á laugardagskvöldið. Pittsburgh slátrar svo Philadelphiu á morgun.  

Ég ætlaði annars að tala um American Idol eftir þáttinn í gærkvöldi, en dróg það of lengi. Nú veit ég hverjir fara í úrslitaþáttinn svo ég ákvað að segja ekki orð svo þið hin getið notið þess á mánudaginn. Annars hef ég lítið horft í vetur. Ég held reyndar að David Cook muni vinna þetta. Kommon, eins og þið hafið ekki vitað að hann kæmist í úrslitaþáttinn. Spurningin var alltaf hver færi með honum.

Og nú ætla ég ekki að hafa þetta lengra og taka mér frekar bók í hönd og fara svo að sofa. Ég er að lesa bók eftir einn höfunda Sex and the City og mér segir svo hugur að bókin sé ömurleg. Spurningin er bara hvort ég gefst upp eða hvort ég læt mig hafa það að lesa hana alla.