Ekki-Dags-frétt

Það er greinilegt á öllu að þetta er ekki úr Degi heitinum (eða er Dagur enn til?). Þar hefði fréttin lesist svona:

"Fjórir utanbæjarmenn, Þrír piltar og ein stúlka, öll innan við tvítugt, voru handtekin á Akureyri í gærkvöldi, fyrir innbrot í Grenivík, með þýfi í fórum sínum. Sama fólk er grunað um önnur innbrot. Þá var einn maður tekinn fyrir ölvunarakstur og fimm teknir fyrir hraðakstur. 

Skemmtilegt annars að sjá mynd af Þórssvæðinu og Glerárkirkju. Maður er svo vanur að hafa Akureyrarkirkju á öllum myndum frá Akureyri að ég hélt hreinlega að þetta væri vitlaus mynd. 

 

Fernt handtekið fyrir innbrot í Grenivík

Karlgreyið

Æi karlgreyið. Hann er nú bara að reyna að réttlæta það að hann hafi ekki fengið á broddinn í áttatíu ár.

Langlífur vegna skírlífis?

Umhverfisvernd og hjólreiðar

Alveg ótrúlegt að lesa bloggin sem tengjast þessari frétt. Það er eins og allir hatursmenn VG hlaupi upp til handa og fóta vegna þess að það fékkst tilefni til að setja út á þá.

Ég er alveg sammála því að það er skammarlegt að flestir fundarmanna hafi komið á bíl—í flokki sem berst fyrir grænum málefnum. En að segja að allir ættu að hjóla eða ganga er alveg út í hött. Mér finnst allt í lagi að heimta það af fólki sem býr þokkalega nálægt en ætlast menn til að fólk úr Keflavík og Mosfellsbæ hjóli á fundinn? Eða labbi? Það er naumast að allir eiga að vera í góðu formi. Og hvað með fólk á sjötugs eða áttræðisaldri? Hjóla? En jújú, unga fólkið í flokknum sem býr vestan Elliðaáa hefði átt að sýna gott formdæmi og sleppa bílnum en það má nú ekki taka þetta algjörlega út í öfgar eins og mér sýnist sumir hafa gert. 

Þar að auki virðist fréttina vera að  miklu leyti röng. Alla vega sá ég að Hlynur Halls sagði á einhverju bloggi að hann hefði labbað á staðinn, og nefndi að hann þekkti þó nokkra sem gerðu það. Þannig að fréttin virðist nú eitthvað ýkt.

Ég verð líka að segja að  mér finnst bara flott hjá VG að benda á þetta sjálfir. Takið eftir að það var VG félagi sem skammaði flokksmenn sína fyrir það að byrja ekki heima hjá sér í umhverfismálunum. Þeir eru greinilega að ræða málin og ég býst fastlega við að þeir muni taka þetta til sín og leggja meira á sig en áður.

Á það skal þó líka benda að það er hægt að vera umhverfissinni og brjóta samt að einhverju leyti gegn eigin skoðunum. Enginn er fullkominn. Eða eru menn að segja að það sé ekki rétt að berjast fyrir verndun hálendisins og samt eiga bíl? Er betra að enginn berjist fyrir umhverfismálum? Þetta er það sama og að segja að ef maður er í megrun má ekki leyfa sér súkkulaðibita af og til.

Hvor er nú betri:

Sá sem endurvinnur allt sem hann getur, berst fyrir friðun ákveðinna svæða, notar ekki spreybrúsa, er með kompóst úti í garði, borðar ekki kjöt (svo hann reki ekki við metangasi, sjá fyrri umfjöllun), EN keyrir bíl. 

Eða:

Sá sem endurvinnur ekkert, er skítsama um náttúruna, hendir matarleyfunum í ruslið, borðar kjöt OG keyrir bíl - jafnvel þótt það sé kannski hybrid.

Lesist: Það er hægt að berjast fyrir verndun náttúrunnar og samt sem áður af og til gera eitthvað gegn henni.

ÉG held að VG sé jafngóður fyrir náttúruvernd og Kvennalistinn var á sínum tíma fyrir konur í stjórnmálum. Hvað sem segja mátti um flokkinn sjálfan hafði hann þau áhrif að konum fjölgaði í öllum flokkum, og þótt ég hafi aldrei kosið Kvennalistann segi ég samt: Guði sé lof fyrir það sem þær gerðu. Eins er það með VG. Jafnvel þótt einhver séu of hægri sinnaðir til þess að þeim þyki hægt að kjósa þá, þá hafa þeir sett umhverfismál á oddinn og það hefur ýtt á aðra flokka að gera hið sama. Mamma segir mér að Katrín Fjeldsted hafi einmitt verið að skamma Sjálfstæðismenn fyrir að vera ekki nógu grænir. Kannski hefur VG skapað nóga umræðu í þjóðfélaginu til þess að aðrir flokkar verði nú að gera eitthvað í sínum málum.

Og kannski fara fleiri liðsmenn VG núna að hjóla.

Einn á hjóli hjá VG

Vorið er komið

Hér hjá okkur á vesturströndinni. Ekki hjá ykkur greyjunum heima á fróni. Reyndar er ekkert sérlega hlýtt og það rignir enn af og til en gróðurinn er allur að koma til eins og sjá má á þessum myndum sem ég tók úti í garði hjá mér.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kvikmyndaborgin Vancouver

Sá enn einn frægan leikara í dag. 

Ég fór út að hlaupa í dag. Fannst ég feit og ákvað að gera eitthvað í málunum. Hljóp beina leið niður á strönd því það er ágætt að hlaupa stígana þar. Helst vil ég hlaupa í skóginum en það eru búnar að vera svo miklar rigningar að undanförnu að það er ekki hlaupandi á blautum moldarstígunum þar. Veðrið er alveg yndislegt núna og margir voru að labba eða leika sér við hundana sína niður á ströndinni. Á þessum tíma árs er gott að hlaupa þar. Á sumrin er það ómögulegt því þá er bæði svo mikið af fólki og hundum þarna og eins eru allir að grilla og mér finnst ekki gott að hlaupa með grilllykt í nefinu. Verð svo fjandi svöng við það.

Alla vega, var búin að hlaupa í nokkrar mínútur þegar ég kom að söluskýlinu á Spanish Banks ströndinni (sem er ströndin beint niður af húsinu mínu). Þar sátu þá tveir menn að spjalli. Ég sá þá bara svona út undan mér en fannst samt annar þeirra eitthvað svo kunnuglegur að ég leit beint á hann þegar ég hljóp framhjá og sá þá að þetta var Gary Chalk sem er eitt af þessum andlitum sem margir kannast við án þess að geta tengt það nafni. Hann er búinn að leika í yfir tvö hundruð bíómyndum og sjónvarpsþáttum en ég þekki hann best við úr kanadísku lögregluþáttunum Cold Squad, sem eru alveg frábærir þættir. Hann hefur líka leiki í StargateSG-1 þáttunum, sem líka eru teknir upp hér í Vancouver. Annars er það víst líklega rödd hans sem flestir myndu þekkja því hann hefur talsett alveg ótrúlegan fjölda teiknimynda.

Það er verið að taka upp alla vega fjórar bíómyndir hér þessa dagana auk sjónvarpsþátta sem eiga sitt heimili í borginni. Í síðustu viku var flugvél sprengd upp niðri á strönd (akkúrat þar sem ég sá Gary) fyrir myndina Passengers sem er verið að taka upp. Anne Hathaway er í aðalhlutverki.

Um barnaníðinga

Þátturinn hjá Opruh var athyglisverður í gær. Verið var að ræða barnaníðinga og var meðal annars komið inn á lögin í Vermont fylki. í janúar á þessu ári játaði Andrew C. James (sem hefur tvisvar sinnum áður verið dæmdur fyrir heimilisofbeldi) að hafa misnotað fjögurra ára gamlan dreng í Vermont. Hann var dæmdur til þess að borga 22$ sekt (um fjórtán hundruð krónur) og fara í endurhæfingu. Þá er hann á skilorði til æviloka. Þvílíkur dómur. Sjónvarpsmaðurinn Bill O'Reilli er farinn í herferð gegn slíkum dómum og berst með kjafti og klóm fyrir harðari refsingum kynferðisafbrotamanna. 

Mér fannst hann stundum taka svolítið sterklega til orða en það sem hann var að segja er meira og minna alveg rétt. Það þarf að gera eitthvað í þessum málum.

Annars hefur mér yfirleitt þótt réttarkerfið í Bandaríkjunum mun betra en það er á Íslandi og það er aðeins í tveimur fylkjum sem dómar eru svona fáránlegir. Annars staðar er yfirleitt tekið mun harðar á málum en á Íslandi þar sem kynferðisafbrotamenn fá yfirleitt innan við þriggja ára dóm (og yfirleit töluert innan við það). Hér vantar þessa zero-tolerant policy sem er við lýði í sumum skólum.  

Íslensk börn í bollukaffi

Á laugardaginn var þorrablót og svo á sunnudag var ég með bollukaffi. Reyndar er íbúðin mín mjög lítil svo ég gat ekki boðið mjög mörgum en þó voru ekki nóg sæti fyrir alla. Þetta var svona blanda af málfræðingum og Íslendingum. Ég bakaði þrjár uppskriftir af bollum og svo vöfflur, og það var lítið eftir um kvöldið. Mjög gott, þannig vil ég að partý endi. Ekki gott fyrir mig að hafa of mikla afganga. 

Hér er svo mynd af tveimur yngstu Íslendingunum á staðnum, Yrsu og Húgó Mána. 

 

Sko minn

Og við sem héldum að KFed væri vitlaus. Hann virðist nú alveg vita hvernig á að spila úr málum.

Federline fer fram á flýtimeðferð í forræðismáli

Vetrarfrí

Þessa vikuna er vetrarfrí, eða kannski réttara heldur lestrarfrí, í UBC. Þá fara allir 'undirgráðu' (undergrad) nemendurnir á fyllerí í Mexíkó eða öðrum sólarstöðum. Hef aldrei skilið hvernig fólk í skóla getur ferðast svona mikið. Ég held ég hafi aldrei farið til útlanda á meðan ég var á námslánum á sínum tíma, og varla neitt annað en til Akureyrar. Og þá fékk ég vanalega far með flutningabílunum því ég hafði ekki efni á að borga fyrir flug eða rútu. Núna get ég ferðast aðeins meira því ég á pínulítinn sjóð frá þeim árum sem ég vann. En þau ferðalög eru yfirleitt annað hvort til að fara á ráðstefnur, sem er mikilvægt fyrir námið, eða þá að fara heim og sjá fjölsyldun. Sem ég hef gert tvisvar á fjórunum árum.

Lestrarfríið mitt núna er einmitt það, lestur. Það sem ég hef gert í fríinu hingað til er: læra, klifra... Já, þá er það svona nokkurn veginn komið. En það er líka ágætt því ég þarf að vinna vel. Þar að auki skiptir ekki öllu hvort það er lestrarfrí eða ekki hjá mér því þessa önn er ég hvorki í tímum né að kenna, þannig að frídagar eru nokkurnveginn alveg eins og vinnudagur. Það sama má segja um laugardaga og sunnudaga. Allir eru þeir þannig að ég vinn þegar ég get og tek mér pásu þegar ég er þreytt. Annars fara alveg ótrúlega margir klukkutímar í það að ná nokkurra klukkutíma vinnu. Að skrifa ritgerð er ekki eins og að mála skip (sem ég gerði á hverju sumri í sjö ár). Maður skellir ekki inn átta tíma vinnu og fer svo heim og gerir það sem manni sýnist. Ef maður er ekki í skapi til þess að vinna þýðir líitð að sitja fyrir framan tölvuna og reyna að hugsa. Það einhvern veginn kemur ekkert af viti í hugann. Þess vegna þarf ég oft að dreifa vinnunni niður á daginn og með  því að vinna fram á kvöld næ ég kannski inn hluta af þeim tíma sem venjulegt fólk eyðir í vinnu á hverjum degi. En kannski á ég bara óvenju erfitt með að sitja við. Gallinn við að skrifa doktorsritgerð (og reyndar Masters ritgerð) er að maður er sinn eigin herra og enginn annar ýtir á mann. Tímatakmörkin eru langt í burtu (ég þarf að klára fyrir september 2009, það eru rúm tvö ár í viðbót) og virka því ekki sem nein pressa. Þannig að eina pressan á mig er sú sem ég set á mig sjálf, og það er ekki alltaf auðvelt. Hins vegar er ég á mjög góðu róli. Ég er töluvert á undan hinum á mínu ári (aðeins Marion er byrjuð að skrifa eins og ég, hin eru enn að ljúka öðrum verkum) og er meira að segja búin að ná sumum sem byrjuðu tveimur árum á undan mér. en af því að ég stend svona vel að vígi setja kennararnir ekki á  mig neina pressu. ég var búin að biðja þá um að sparka í rassinn á mér ef ég slægi slöku við en þeim virðist ekki þurfa þess - svo þetta er allt undir mér komið. 

En ég lofa ykkur þessu: Á þessum tíma á næsta ári ætla ég að vera búin að skrifa. 

 

Gott framtak

Góð hugmynd, en það verður gaman að sjá hvernig þeir útfæra hana. Þeir gætu til dæmis lent í því að veita verðlaunin einhverjum sem sýnir frumleika í að nota tungumálið í listrænum tilgangi og svo þegar viðkomandi fer í viðtal í þessu tilefni heyrist þetta:

Ég er alveg ógeðslega ánægður að það var gefið mér svona bikar í verðlaun fyrir íslensku. Pabbi er ekkert að skilja þetta því hann segir að ég sé geðveikt vondur í íslensku en ég er bara að fíla þetta rosalega.

En varla geta þeir hlerað heimili barnanna til að tryggja að þau tali raunverulega gott mál.

Einu sinni talaði ég mjög gott mál. Nú á ég stundum erfitt með að muna íslensku orðin og setningagerðin er farin að litast af enskunni. Þar að auki hefur mér verið sagt að sérhljóðarnir séu farnir að skríða til. Mér finnst það alveg hræðilegt því það er mjög mikilvægt að tala gott mál. Þess vegna held ég að  þetta sé mjög gott framtak hjá borginni. Vona bara að þeir fari vel með þetta og að veitingar verðlaunanna verði sanngjarnar.

Efnt til íslenskuverðlauna fyrir reykvísk skólabörn