Um raunir kvenna á fertugsaldri

Það er fátt sem fer jafnmikið í taugarnar á mér og það þegar ég sit á spjalli við giftar konur á aldrinum 30-35 ára sem segja mér að þær hreinlega verði að drífa sig í því að verða óléttar svo þær missi ekki af lestinni. Þetta er eins og þegar grannar konur segja við feitar konar að þær (grönnu konurnar) verði bara að drífa sig í megrun því þær séu orðnar of feitar. Halló, ég er 38 ára gömul, barnlaus og ekki í föstu sambandi. Má ekki sýna smá tillitssemi.

Annars veit ég hreinlega ekki hvernig hægt er að finna sér mann þegar maður er kominn hátt á fertugsaldurinn. Hér um bil allir álitlegir karlmenn sem ég hitti eru annað hvort giftir eða í föstum samböndum. Þeir sem eru á mínum aldri og ekki giftir eru a) ekki giftir af því að það er eitthvað að þeim, b) vilja ekki börn, og c) eru fráskildir, eiga fyrrverandi konu og hala af börnum og vilja ekki fleiri. Síðustu tveir kærastar mínir hafa fallið í hópa b og c og ég hef farið út með karlmönnum af hópum a, b, og c. Hópur d), álitlegir karlmenn sem eru hvort tveggja ógiftir og langar að stofna fjölskyldu eru mjög fáir og erfitt að hitta á þá. Ef maður vill almennilegan karlmann sem er enn á lausu verður maður að finna þá unga.

Mér finnst ég stundum hafa komið of seint til Kanada og farið of seint í skóla og of seint út á vinnumarkaðinn. Hvar sem ég fer eru karlmennirnir sem ég kynnist sex til tíu árum yngri en ég. Þetta á bæði við í háskólanum og nú í vinnunni. Ég hef kynnst fullt af strákum í kringum fótboltann og þeir eru allir allof ungir. Og þótt þessir strákar séu oft miklar dúllur þá er bara ekki mikil Demi Moore í mér. 

Ég held ég fari bara að sofa. Ég leysi ekki þennan vanda í kvöld. 

 

Taugastrekkjandi leikur

Hér er klukkan hálfeitt að morgni miðvikudags og Rás 2 hljómar úr tölvunni minni. Það er að sjálfsögðu leikur Íslands og Póllands í handbolta sem er í gangi. Staðan eins og er er 27-24 og leikurinn er æsispennandi eins og ég er viss um að þið vitið fullvel. Þvílíkur leikur. Mikið vildi ég að hægt væri að horfa. Halldóra sendi mér annars póst í morgun um það að CBC ætlaði að sýna handbolta í kvöld og það var vissulega á dagskránni en þegar ég kom heim úr hafnarboltanum í kvöld var búið að taka boltann út og einhvern leiðindi sýnd í staðinn. En það er alltaf gaman að hlusta á lýsingu á handboltaleik.  Mikið rosalega standa strákarnir sig annars vel. Hvort sem þeir vinna þennan leik eða ekki.

Staðan er annars núna 27-26. Ekki góður leikkafli á meðan ég skrifaði þessar línur. Sjö mínútur eftir og við eigum ennþá frábæra möguleika.

Kanadamenn eru annars ánægðari þessa dagana en þeir voru fyrir helgi. Verðlaunin eru orðin 13 sem þýðir að Kanada hefur unnið til fleiri verðlauna en Michael Phelps. Phelps hefur samt sex fleiri gull.

Sjálf er ég alltaf í sportinu. Innanhússfótbolti á sunnudagskvöld (við töpuðum í undanúrslitunum, munum leika um þriðja sætið), fótboltaæfing í gærkvöldi og hafnarbolti í kvöld. Við spiluðum tvo leiki og unnum báðir. 

Staðan í landsleiknum er núna 29-26 og ég held að sá sem er að lýsa sé farinn á taugum. Hann getur varla talað lengur. Ekki kannski skrítið. Þarna er greinilega skemmtilegt að vera. Vildi að Vanoc hefði sent mig til Bejing!!! 

Vááááááááááááá. Við unnum!!!!!! Getur það verið magnaðra???????? 

Ísland í undanúrslit á ÓL

Sumarið 2008 er gott sumar - ég verð að segja það

Það er of heitt þessa dagana. Hitinn fór í 33 stig í dag sem er gott og blessað nema ég hef enga loftkælingu í íbúðinni og sit því og svitna. Ég er með smá viftu í stofunni þannig að þegar ég er þar er nóg að strippa en hér inni í svefnherbergi langar mann helst úr skinninu. Ég er ekki viss um hvernig gengur að sofa í nótt.

Annars ætti ég ekki að kvarta því ég elska hitann. Í dag svaf ég frameftir, skreið svo niður á strönd í eftirmiðdaginn og lá þar og las á milli þess sem ég lokaði augunum og lét hugann reika. Ég þurfti á svona afslöppunardegi að halda.

Líf mitt hefur tekið svo ótrúlegum breytingum í sumar og til hins betra. Á sama tíma í fyrra var lífið ekkert sérlega skemmtilegt. Við Martin höfðum tiltölulega nýlega hætt saman, fótboltinn var kominn í sumarfrí, Marion var sú eina af vinum mínum sem var á svæðinu og ég eyddi dögunum við skriftir og gerði sama og ekkert skemmtilegt.

Nú er öldin önnur. Eftir að ég byrjaði að vinna fyrir Vanoc er ég búin að kynnast fjöldanum öllum af skemmtilegu fólki og það er alltaf eitthvað um að vera. Í gærkvöldi, eftir vinnu, fór ég t.d. út að borða með um fimmtán öðrum úr vinnunni og svo á eftir í partý hjá strák sem ég kynntist í gegnum fótboltann. Ég þekkti næstum engan þar en sat samt á spjalli við áhugavert fólk allan tímann. Á fimmtudagskvöldið spilaði ég hafnarbolta með vinnufélögunum og kom ekki heim fyrr en um hálftólf leytið því flestir fór á pöbbinn á eftir þar sem við tróðum í okkur hamborgurum. Á þriðjudagskvöldið spilaði ég fótbolta með Vanocfólki. Vinnufótboltinn og hafnarboltinn eru annars frábærar leiðir til þess að kynnast fólki. Þar sér maður vinnufélagana í öðru umhverfi en bara á fundum. Það hjálpar líka að vinnan er fjölbreytt og ég þarf að funda með fólki úr hinum ýmsu geirum fyrirtækisins. Þar má nefna tæknimenn, arkitekta, lækna (út af lyfjaprófunum o.s.frv.), öryggisdeildina, íþróttadeildina (uppáhöldin mín), hönnun, o.s.frv. Það þarf ótrúlega margt að koma saman til þess að svona leikar geti gengið upp. Og við þurfum að standa okkur vel til að geta fylgt Kína eftir.

Það má alla vega segja að mér hefur ekki leiðst í sumar. Ég held mér sé óhætt að segja að fullyrðing mín um áramót um að árið 2008 yrði gott ár hefur staðist hingað til. Ég vona að ég haldi áfram að vera sannspá.

Kanada loks á pall - og það þrisvar

Kanada hefur verið á barmi örvæntingar undanfarna daga því enginn kanadískur hafði komist á pall í Bejing. Ekki dugðu þau huggunarorð að landsmenn komast næstum aldrei á palli fyrra hluta sumarólympíuleika. Þær greinar þar sem Kanadamenn eru sterkastir eru alltaf í síðari hluta leika.

Landið andaði léttar í dag þegar unnust gull og brons í glímu kvenna og silfur í róðri karla. 

Annars hefur algjört Michael Phelps æði gripið um sig í landinu. Allar konur eru skotnar í honum (nema ég) og sitja með stjörnur í augum fyrir framan sjónvarpið til þess að horfa á hann hnykla vöðvana. Margar sem aldrei styðja Bandaríkjamenn hafa gert undantekningu núna svo þær geti hvatt Phelps áfram.

Ég hef annars ekki horft mikið að undanförnu. Stærstur hluti leikanna fer fram á næturnar að mínum tíma og þær greinar sem hafa verið að undanförnu hafa ekki vakið áhuga minn sérlega (nema auðvitað handboltinn sem ég fæ ekki að sjá). Þetta breytist núna þegar frjálsu íþróttirnar eru farnar af stað. Annars horfði ég í dag aðeins á mjúkboltann (er það ekki frábær þýðing á softball?) Mjúkbolti er örlítið auðveldari útgáfa af hafnarbolta. Boltinn er stærri, kylfan er stærri og boltanum er kastað öðruvísi.

Ég hef annars leikið mjúkbolta að undanförnu með Vanoc starfsmönnum. Ég er nú ekki góð. Ef ég kemst í fyrstu höfn stend ég mig vel því ég get hlaupið hratt, en það er ekki auðvelt að komast í höfn. Maður verður að hitta boltann þokkalega vel. Á fimmtudaginn komst ég reyndar alltaf í höfn því hitt liðið var að þjálfa nýjan kastara og hún var ekki mjög góð. Þegar kastari hefur kastað fjórum ógildum köstum kemst sá sem á að slá boltann ósjálfrátt í  fyrstu höfn. Það gerðist þrisvar hjá mér þetta kvöld. En það þýðir ekkert fyrir mig að skrifa um hafnarbolta eða mjúkbolta því ég hef ekki hugmynd um hvað maður kallar 'ball', 'strike', 'homerun', o.s.frv. Látið mig bara fá fótbolta.

Kínverska söngkonan ekki nógu falleg

Setningarathöfn Ólympíuleikanna í Bejing var án efa mögnuð, en margt var þó öðruvísi en það virtist. Ríkissjónvarp Kanada sagði frá því í gær að litla stelpan sem söng við opnunarathöfnina hafi í raun ekki verið sú sem söng. Þ.e. söngurinn kom úr barka annarrar lítillar stelpu en sú þótti ekki nógu falleg til þess að vera andlit Kína út á við. Svo þeir fengu fallegri stelpu til að hreyfa varirnar við söng hinnar. Greyið söngstelpan. Ætli henni hafi verið sagt að hún væri of ljót til þess að syngja? Kínverjar segja að þetta hafi verið best fyrir báðar stelpurnar og að þær hafi gert þetta fyrir landið sitt.

Til vinstri er hin níu ára gamla Lin Miaoke sem kom fram í rauðum kjól á opnunarhátíðinni og þóttist syngja Ode to the Motherland. Til hægri má sjá hina sjö ára gömlu Yang Peiyi sem söng lagið í alvörunni.

Muniði Flashdance?

Við þetta má bæta að flugeldasýningin í lok opnunarathafnarinnar var bara að sumu leyti raunveruleg. Mörgum flugeldunum var bætt í útsendinguna með tölvu.

Sumar sögurnar sem við heyrum frá Kína eru annars ótrúlegar. Mér þykir vissara að hafa þær ekki eftir því ég veit ekki hverjar eru sannar og hverjar ekki. Eins er kannski vissara að hafa ekki eftir sögur sem ég heyri í gegnum vinnuna. En margt hef ég heyrt sem gerir mig orðlausa. Já, það verður margt öðruvísi í Vancouver eftir 2010. Margt betra en annað kannski ekki. Við vitum t.d. ekki hvernig við eigum að standast samanburð við þessa opnunarathöfn. Ég hef stungið upp á því að við sprengjum þakið af BC Place þar sem opnunarhátíðin mun fara fram. Það verður í fyrsta sinn sem opnunarhátíð Ólympíuleika fer fram innandyra. Væri það ekki ágætur endir. Ólympíueldurinn er kveiktur og um leið flýgur þakið af húsinu. Það stendur hvort eð er til að breyta leikvanginum þannig að hægt verð að opna þakið og hafa leiki utandyra þegar henta þykir! Gallinn er að vegna rigningabælisins Vancouver yrðum við þá að hafa alla á kanúum eða kajökum við lokaathöfnina!

Tilviljanir

Ég velti því stundum fyrir mér hvað eru tilviljanir og hvað er eitthvað allt annað og óútskýranlegt.

Undanfarið hef ég farið í nokkrar skoðanaferðir í hin ýmsu íþróttamannvirki sem þjóna munu mikilvægum hlutverkum á vetrarólympíuleikunum 2010, svo sem Colosseum þar sem listdans á skautum mun fara fram, svo og stuttar vegalengdir í skautahlaupi, og Í GM Place og UBC Thunderbird stadium þar sem hokkíið mun fara fram. Ég hef fengið boð um að koma í þessar ferðir því ég tilheyri svo kölluðum borgarklasa 1, sem inniheldur þessi mannvirki, auk blaðamannahallarinnar þar sem ég mun verða staðsett á meðan leikum stendur. Ég fæ hins vegar ekki boð um að fara í skoðanaferðir í fjallaferðir, nema einhver sem fær slík boð áframsendi þau til mín.

Í dag fékk Kiara boð um að koma í skoðanaferð í Cypress fjall á morgun, þar sem keppni í skíðafimi og snjóbrettum mun fara fram. Við vitum ekki af hverju hún fékk boðið svona seint þar sem var búið að ákveða þessa ferð fyrir löngu, en hún sem sagt bauð mér að koma með. Ég þarf svo sem ekkert nauðsynlega að fara en þessar ferðir eru gagnlegar því mínir tungumálasjálfboðaliðar verða í fjöllunum eins og annars staðar. Þar að auki er framkvæmdastjóri skíðafimi og snjóbretta alveg guðdómlegur og vel ferðarinnar virði. Sem sagt, Kiara áframsendi boð sitt til mín en ég hafði nokkrar áhyggjur af því að þetta væri svo seint ákveðið að það væri ekkert víst að þeir hefðu pláss fyrir mig. Mér fannst ég þyrfti að láta Stuart vita, en hann er sá sem skipulagði ferðina. Ég er eiginlega ekki alveg viss um hvert hans starf er, það hefur alla vega eitthvað með Cypress að gera því hann er alltaf með Cypress liðinu sem er fest saman á mjöðmum. Ég sé aldrei bara einn þeirra. En Kiara sagði að þetta yrði allt í lagi, ég þyrfti ekkert að athuga þetta. Og svo var komið að lokum vinnudags og allt of seint hvort eð var að senda póst á einhvern. Svo ég ákvað að láta bara slag standa og fór heim.

Nema hvað, þegar ég kem út er einn smárútubíllinn að leggja af stað og hópur manns beið eftir þeim næsta. Þessir rútubílar keyra frá vinnustaðnum að nálægustu lestarstöðum og selflytja þannig þá sem nota almenningssamgöngur. Hver bíll tekur tólf manns og hver ferð tekur tuttugu mínútur fram og til baka. Það var því ljóst að ég kæmist ekki í næsta bíl og yrði að bíða eftir þessum sem var að fara. Ég nennti ekki að bíða þarna í tuttugu mínútur. Ef ég tek ekki lestina er annar möguleiki fyrir hendi. Það er um tíu mínútna gangur að næstu strætóstöð og þaðan get ég tekið strætó niður að Commercial þar sem ég skipti í hraðvagninn. Þetta er almennt seinlegra en að taka lestina svo ég tek eingöngu þennan kost þegar ég veit að biðin eftir rútunni er löng. Í dag tók ég strætó. 

Svo ég labba sem sagt niður að stoppistöð og fer inn í vagninn. Og hver situr þar nema Stuart. Hann heilsaði mér þótt við hefðum aðeins einu sinni talað saman áður (þegar ég mætti á fund með Eric, framkvæmdastjóranum sjarmerandi), svo ég skellti mér til hans og spurði hvort ekki væri í lagi að ég bættist í hópinn í fjallaferðinni á morgun. Hann hélt það nú. Ekki málið. Og svo spjölluðum við þar til hann fór úr vagninum.

Ókei, ykkur finnst þetta kannski ekkert merkileg tilviljun, eða bara venjuleg tilviljun, en mér fannst það stórmerkilegt að í eitt þeirra fáu skipta sem ég tek strætó þarna uppfrá skuli ég rekast á manninn sem ég þurfti að tala við en ákvað að senda ekki póst á af því að vinnudagurinn var hvort eð er búinn. Hvað sem ykkur finnst þá finnst mér þetta alla vega skemmtileg tilviljun. 

Frábær sigur Íslands

Fyrsta handboltaleik Íslands á ÓL 2008 er lokið með sigri íslensku strákanna. Þetta er að sjálfsögðu frábær árangur og ég vona að Íslendingar skilji hversu ótrúlegt það er í rauninni að svona lítið land skuli standa sig svo vel í félagsíþrótt. Við erum ekki nema rúmlega 300.000 og við erum með eitt af bestu handboltaliðum heims. Magnað.

Ég gat ekki séð leikinn því hér vestra horfir enginn á handbolta, eins og ég hef kvartað undan áður. Nú er verið að sýna strandblak á einni stöðinni og vatnspóló á annarri. Enginn handbolti. Og ekki er hægt að horfa á íslensku útsendinguna þegar maður er erlendis. En sem betur fer fékk ég að fylgjast með stöðunni á mbl.is því þeir uppfæra stöðuna á þrjátíu sekúndna fresti. Takk fyrir það.

Ég spurði annars um daginn hvort einhver vissi um stað á netinu þar sem hægt væri að horfa á leikina, en fékk ekkert svar. Ég spyr því aftur? Getur ekki einhvern sagt mér hvernig ég get horft á handboltaleiki á netinu? 

Ísland lagði Rússland

Spennandi tvær vikur framundan

Ólympíuleikarnir voru settir átta mínútum yfir fimm í morgun að Vancouver tíma - allt of snemma fyrir mig. Ég vaknaði reyndar um hálf sjö leytið og fór í vinnuna þar sem búið var að koma upp stórum kvikmyndaskjá og þar var opnunarathöfnin sýnd (tveim og hálfum tíma á eftir) og boðið var upp á kínverskan morgunverð. Á minni skjám mátti svo sá athöfnina í rauntíma.

Þarna var margt flott en ég verð að taka undir það með Lizu, vinnufélaga mínum, að það var ekki oft sem maður tók andköf af hrifningu. Það var helst að tendrun Ólympíueldsins hafi verið mögnuð.

Það var býsna skemmtilegt að horfa á athöfnina með starfsmönnum Vancouver Ólympíuleikanna enda eiga flestir hér það sameiginlegt að hafa mikinn áhuga á leikunum. Það var þó aðeins tvisvar sinnum sem salurinn klappaði, fyrst þegar kanadísku íþróttamennirnir gengu inn á leikvanginn, og hins vegar þegar Ólympíueldurinn var tendraður. Ég sá aldrei íslensku keppendurnar ganga inn. Ég veit ekki hvort þeir gengu á svæðið á meðan hér var auglýsingahlé eða hvort þeir voru bara ekki komnir inn þegar ég þurfti á fund klukkan hálf tíu. Vegna kínverska stafrófsins hafði ég ekki hugmynd um hvenær þeir væru væntanlegir. Ætli ég geti ekki kíkt á íslensku fréttirnar og séð þetta þar.

Veit annars einhvern hvort er að sjá handboltann á netinu? Ekki í gegnum RÚV heldur í gegnum einhvern annan veg. Ég mun pottþétt ekki geta séð hann hérna.

En Ólympíuleikarnir eru hafnir. Enn spennandi.

Ólympíuleikarnir settir

Upptekin við að skemmta mér

Þögn mín undanfarna daga hefur ekkert með rútumorð í Kanada að gera. Og þó lagði ég í rútuferð því ég skellti mér til höfðuborgar fylkisins um helgina og hélt þar upp á BC dag með Marion og Ryan. Hlustaði á blúsgítarleikarann Colin James og fyrrum Guess Who goðið Burton Cummings ásamt fleirum. Set inn mynd af okkur skyttunum þremur hér að neðan.

 

Ég set líka inn aðra mynd sem tekin var í vinnunni í gær. Ég ætla ekkert að útskýra hana frekar. Fæstum orðum fylgir minnst ábyrgð.

Hryllingur í Kanada

Úff, ljótar fréttir sem við fengum hér í Kanada í morgun. Algjör hrollvekja.

Í rútu frá Edmonton til Winnipeg gerðist sá hryllingur að einn farþeginn dró upp hníf og stakk sessunaut sinn ítrekað og...skar síðan af honum höfuðið.

Þeir þekktust ekkert og höfðu ekki einu sinni talast við. Fórnarlambið var tvítugur strákur sem sat bara í sakleysi sínu og hlustaði á tónlist í gegnum heyrnartól.

Þið getið ímyndað ykkur viðbrögð hinna farþeganna og ekki bætti morðinginn úr því eftir að hann skar höfuðið af stráknum þá hélt hann því upp til þess að sýna öðrum farþegum.

Það greip um sig algjört brjálaði, sumir voru ælandi, aðrir öskrandi (ekki hissa á því). Fólkið þusti út úr rútunni og bílstjórinn og annar stóðu svo við dyrnar með öll handhæg vopn (skiptilykil og kúbein held ég) og meinuðu manninum útgöngu. Hann reyndi að koma rútunni í gang en bílstjórinn hafði tekið eitthvað úr sambandi svo það gekk ekki. Svo hann stóð í dyragættinni veifandi höfðinu af dauðum stráknum. Þannig var hann þegar lögreglan kom á vettvang.

Úff. Maður getur víst hvergi verið öruggur. Brjálæðingar geta leynst í hverju horni!